پاورپوینت حبشي

ارائه‌ی پاورپوینت حبشي – تجربه‌ای خاص و متمایز!

پاورپوینتی حرفه‌ای و متفاوت:

فایل پاورپوینت حبشي شامل 41 اسلاید جذاب و کاملاً استاندارد است که برای چاپ یا ارائه در PowerPoint آماده شده‌اند.

ویژگی‌های برجسته فایل پاورپوینت حبشي:

• طراحی خلاقانه و حرفه‌ای: فایل پاورپوینت حبشي به شما این امکان را می‌دهد که مخاطبان خود را با یک طراحی خیره‌کننده جذب کرده و پیام خود را به بهترین شکل انتقال دهید.
• سادگی در استفاده: اسلایدهای پاورپوینت حبشي به گونه‌ای طراحی شده‌اند که استفاده از آن‌ها بسیار آسان باشد و نیاز به تنظیمات اضافی نداشته باشید.
• آماده برای ارائه: تمامی اسلایدهای پاورپوینت حبشي با کیفیت بالا و بدون نیاز به ویرایش، آماده استفاده هستند.

کیفیت تضمین‌شده با دقت بالا:

فایل پاورپوینت حبشي با رعایت بالاترین استانداردهای طراحی تولید شده است. بدون نقص یا بهم‌ریختگی، تمامی اسلایدها آماده برای یک ارائه بی‌نقص و حرفه‌ای هستند.

نکته مهم:

هرگونه تفاوت احتمالی در توضیحات ممکن است به دلیل نسخه‌های غیررسمی باشد. نسخه اصلی پاورپوینت حبشي با دقت و حرفه‌ای تنظیم شده است.

همین حالا فایل پاورپوینت حبشي را دانلود کنید و ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید!

---

بخشی از متن پاورپوینت حبشي :

حَبْشی، اصطلاحی در هند برای جوامع افریقایی که نیاکانشان در اصل به عنوان برده به این سرزمین رفته بودند. بیشتر آنان را از شاخ افریقا و تعدادی را نیز گروههای برده‌دار از کشورهای هم‌جوار مسلمان آورده بودند. به احتمال بسیار، اکثر آنان ــ حداقل در دوره‌های پیشتر ــ از اهالی حبشه (اتیوپیاییها) بودند ولی نام حبشی برای تمام افریقاییها به کار می‌رفته است. در دوره تجارت برده پرتغالیها با هند، بسیاری از این حبشیها در واقع از نژادهای نیلی و بانتو* بودند.از دورانهای نخستین اسلامی، اطلاعات اندکی از حبشیان در دسترس می‌باشد. به‌طور قطع در دوران تغلقیان، بسیاری از آنان در سراسر هند پراکنده بودند زیرا ابن‌بطوطه که بین سالهای 734 و 743 در شبه‌قاره هند سفر می‌کرده، از آنان به سربازان نیروی دریایی یا زمینی یاد کرده است که از شمال هند تا سیلان پراکنده بودند (رجوع کنید به ج 2، ص 552، 613).در اواخر سده هشتم و در دوره سلطان محمدبن فیروز تغلقی، برده‌ای به نام ملک سَروَر ــکه به احتمال بسیار خواجه‌ای حبشی بودــ با لقب خواجه‌جهان، وزیر شد. وی در 796 حاکم استانهای شرقی امپراتوری گردید و به ملک‌الشرق ملقب شد. سپس به جونپور فرستاده شد تا شورش هندوها را که این استان را تهدید می‌کردند، سرکوب کند. او با وجود اینکه از استقلال لازم برخوردار بود ولی هرگز به خود القاب شاهی نداد، اما فرزند خوانده‌اش، قَرَنْفُل (که او نیز جزو بردگان افریقایی بود) در 802 خود را مبارک‌شاه خواند و جانشین ملک سرور شد. وی به نام خود خطبه خواند و سکه ضرب کرد. او پس از یک سال فرمانروایی درگذشت و برادر جوان‌ترش، ابراهیم‌شاه،حدود چهل سال بر جونپور فرمان راند. ابراهیم شاه حامی بزرگ هنر و ادبیات بود.در بنگال که بردگان حبشی مستقیمآ از طریق دریا به آنجا آورده شده بودند، سلطان الیاس شاهی، رکن‌الدین باربَک شاه (حک : 863ـ879)، حدود هشت هزار برده افریقایی، بیشتر برای اهداف نظامی، در اختیار داشت که بسیاری از آنان بعدها به مقامهای بالایی دست یافتند. این بردگان در دوره جلال‌الدین فتح‌شاه (حک : 886ـ891) نیرومند شدند و هنگامی که جلال‌الدین فتح‌شاه علیه آنان دست به اقداماتی زد، فرمانده حبشی گارد سلطنتی، خواجه سلطان شاهزاده، او را از بین برد. خواجه سلطان شاهزاده بعدها با نام باربک‌شاه تاج و تخت را غصب کرد. او نخستین فرمانروای حبشی بود که از 892 تا 899 بر بنگال فرمان راند. پس از حدود شش ماه، امیرالامرا ملک اَندیل، فرمانده سپاه حبشیان، باربک‌شاه را کشت و خود مدتی با نام سیف‌الدین فیروز، با قدرت و بخشندگی فرمان راند. دیری نپایید که او نیز به قتل رسید و شاهزاده خردسالی از تباری مشکوک جانشین وی گردید، در حالی‌که قدرت واقعی را نایب‌السلطنه حبشی‌اش، حبش‌خان، در دست داشت. وی نیز خیلی زود به دست حبشی دیگری به نام سیدی بدر، معروف به دیوانه، به قتل رسید. سیدی بدر که خود را شمس‌الدین مظفرشاه نامید، با ظلم و ارعاب بر بنگال فرمان راند. وی در آغاز حکومتش، با درایت و کفایتِ وزیر عرب‌تبارش، علاءالدین حسین، حکومت کرد. اما بعدها علاءالدین حسین به سبب سوءمدیریت و سفاکی شمس‌الدین مظفر، به شورش عمومی بر ضد او پیوست. مظفر هنگام محاصره کشته شد و به این ترتیب، وقفه‌ای که حبشیها در حکومت بنگال ایجاد کرده بودند، به پایان رسید. حبشیها نه فقط پیشرفت و قدرت نظامی بنگال، بلکه نهاد سلطنت را نیز به خطر انداخته بودند. در سال 900، علاءالدین حسین به پادشاهی برگزیده شد و اندکی بعد، همه افریقاییها را از بنگال اخراج کرد که بیشتر آنان بعدها راهی گجرات و دکن شدند.حبشیها در دکن، در دوره‌ای نسبتآ طولانی، اهمیت یافتند. سلطان فیروز بهمنی (حک : 800ـ825) بسیاری از حبشیها را در حرم‌سرا و جزو ملتزمان رکابش داشت. پس از او، احمد به حکومت رسید. در زمان احمد، افراد غیربومی، به‌ویژه ایرانیان و ترکان، جذب دربار بهمنیان شدند. احمد به تعدادشان افزود و همین امر به رقابت میان مسلمانان محلی دکنی و غیربومیها که بیشتر آنان متنفذ، توانمند و شیعه بودند، منجر گردید. حبشیها که سنّی‌مذهب بودند، در دربار ارج و قرب خود را از دست دادند. از این‌رو، به حمایت از مسلمانان سنّی دکنی دست زدند. آنان مبارزه سختی علیه غیربومیها به راه انداختند، حتی علیه محمود گاوان ایرانی که دست به اصلاحاتی زده و مناصب را میان غیربومیها و جناح دکنی تقسیم کرده بود. طبق این تقسیم‌بندی، حبشیها دو استان ماهور و گُلبرگه (از مجموع چهار استان بهمنیها) را اداره می‌کردند. در توطئه‌ای که رهبر حبشیها تحریک‌کننده اصلی آن بود، زجر و آزار به اوج خود رسید و محمود گاوان نیز کشته شد. تپه‌ای در بیرون شهر بیدار که حبشیها در آنجا دژی داشتند، تا به امروز به حبشی کوت معروف است (رجوع کنید به یزدانی، ص 82 به بعد). سلطان بعدی، محمودشاه، با وجود اینکه به کمک ترکهای افراطی به سلطنت رسید، دلاورخان حبشی را برای اداره امور دیوانی تعیین کرد. دلاورخان که طبق دستورشاه موفق به کشتن وزیر هندو نشده بود، از کشور فرار کرد. قیام مشهور دکنیها در 892، تلاشی نافرجام برای خلع محمود از سلطنت بود، اما خارجیها او را نجات دادند. پس از آن، محمود فرمان قتل‌عام دکنیها و حبشیها را صادر کرد و اختلافات از بین رفت، ولی فرد سنّی‌مذهبی به نام قاسم برید (رجوع کنید به بریدشاهیان*) که از ترکان بود، به عنوان وزیر، بخش اعظم حکومت را به‌دست آورد. دلاورخان برای یاری رساندن به پادشاه، علیه قاسم برید، از تبعیدگاهش بازگشت ولی شکست خورد و خاندان بریدی بر سرزمین بهمنیها تسلط بیشتری یافتند.در 901، دستور دینار، حاکم حبشی تلینگانای غربی، به سبب انتقال منصبش به سلطان قلی قطب‌الملک قیام کرد. این قیام را وزیر بریدیان، به کمک یوسف عادل‌خان سرکوب کرد. با این همه، قاسم برید برای کاستن جاه‌طلبی یوسف در بیجاپور، تیول گلبرگه را به دینار برگرداند. در پی مرگ قاسم برید در 910، یوسف، دستور دینار را کشت و گلبرگه را به قلمروی خویش ملحق ساخت و اقدامات شدیدی برای برقراری مذهب شیعه اتخاذ کرد. این امر باعث تجدید دشمنیها میان گروههای خارجی و دکنی گردید که در این میان، برتری با حبشیها بود.ادامه کشمکش میان سنّیها و شیعیان در بیجاپور، نخست باعث صدور فرما

شماره پشتیبانی برای ارسال اس ام اس : 09054791747