پاورپوینت توحيد خالقيّت، در بيان قرآن

ارائه‌ی پاورپوینت توحيد خالقيّت، در بيان قرآن – تجربه‌ای خاص و متمایز!

پاورپوینتی حرفه‌ای و متفاوت:

فایل پاورپوینت توحيد خالقيّت، در بيان قرآن شامل 28 اسلاید جذاب و کاملاً استاندارد است که برای چاپ یا ارائه در PowerPoint آماده شده‌اند.

ویژگی‌های برجسته فایل پاورپوینت توحيد خالقيّت، در بيان قرآن:

• طراحی خلاقانه و حرفه‌ای: فایل پاورپوینت توحيد خالقيّت، در بيان قرآن به شما این امکان را می‌دهد که مخاطبان خود را با یک طراحی خیره‌کننده جذب کرده و پیام خود را به بهترین شکل انتقال دهید.
• سادگی در استفاده: اسلایدهای پاورپوینت توحيد خالقيّت، در بيان قرآن به گونه‌ای طراحی شده‌اند که استفاده از آن‌ها بسیار آسان باشد و نیاز به تنظیمات اضافی نداشته باشید.
• آماده برای ارائه: تمامی اسلایدهای پاورپوینت توحيد خالقيّت، در بيان قرآن با کیفیت بالا و بدون نیاز به ویرایش، آماده استفاده هستند.

کیفیت تضمین‌شده با دقت بالا:

فایل پاورپوینت توحيد خالقيّت، در بيان قرآن با رعایت بالاترین استانداردهای طراحی تولید شده است. بدون نقص یا بهم‌ریختگی، تمامی اسلایدها آماده برای یک ارائه بی‌نقص و حرفه‌ای هستند.

نکته مهم:

هرگونه تفاوت احتمالی در توضیحات ممکن است به دلیل نسخه‌های غیررسمی باشد. نسخه اصلی پاورپوینت توحيد خالقيّت، در بيان قرآن با دقت و حرفه‌ای تنظیم شده است.

همین حالا فایل پاورپوینت توحيد خالقيّت، در بيان قرآن را دانلود کنید و ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید!

---

بخشی از متن پاورپوینت توحيد خالقيّت، در بيان قرآن :

قرآن در آیات بسیاری به مساله توحید در خالقیت می پردازد. این آیات با ذکر صفات خداوند، منشاء آفرینش هستی را خداوند یگانه دانسته، که ریشه های شرک و بت پرستی را می خشکاند. این آیات پس از توحید در خالقیت، به بیان توحید در عبادت، حاکمیت و تشریع می پردازد. برای مثال در سوره رعد مى فرماید: «خدا آفریننده همه چیز است؛ و اوست یكتا و حاكم بر همه چیز»؛ هم چنین می فرماید: «آیا آفریننده اى جز خدا هست كه شما را از آسمان و زمین روزى دهد؟»، و … .

خداوند در سوره انعام بعد از ذكر اوصافى از صفات جلال و جمال خداوند؛ مى فرماید: ([آرى،] این خداى باعظمت، پروردگار شما است!)؛ «ذَلِكُمُ اللهُ رَبُّكُمْ».(1) نه بت هاى بى ارزش و نه معبودانى از فرشتگان و جن كه همه آنها مخلوق اند و مربوب؛ و رّب و پروردگار همه خدا است. (2)
سپس مى افزاید: (هیچ معبودى جز او نیست)؛ «لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ». زیرا شایسته عبودیّت كسى است كه «رب» همه باشد؛ یعنى مالك و مربّى و پرورش دهنده و مدبّر همه چیز.
سپس براى تأكید بیشتر، و بیان دلیل دیگر بر انحصار معبود به او مى افزاید: (آفریدگار همه چیز است)؛ «خَالِقُ كُلِّ شَیْء». و سرانجام نتیجه مى گیرد (او را بپرستید)؛ «فَاعْبُدُوهُ».
همچنین براى این كه هرگونه امیدى را به غیر خدا قطع كند؛ و انسان ها را از دلبستن به عالم اسباب باز دارد و ریشه شرك را بسوزاند؛ مى فرماید: (و او نگهبان و مدبّر هر چیزى است)؛ «وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَیْء وَكِیلٌ».
همچنین در سوره رعد محتواى آیه گذشته را بیان مى كند؛ با این اضافه كه بر وحدانیّت و قهّاریت خدا تأكید مى كند؛ و مى فرماید: (بگو: خدا آفریننده همه چیز است؛ و اوست یكتا و حاكم بر همه چیز)؛ «قُلِ اللهُ خَالِقُ كُلِّ شَیْء وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ». (3)
«قَهّارْ» از مادّه «قَهْر» در اصل به معناى غلبه توأم با تحقیر طرف مقابل است؛ لذا در هر كدام از این دو معنا به كار مى رود؛ و در اینجا چون به صورت صیغه مبالغه به كار رفته، به معناى غلبه و پیروزى مطلق و بى قید و شرط خداوند بر همه چیز و بر هر كار است. حتى معبودها و بت هاى آنها نیز از این مستثنا نیستند؛ با این حال چگونه ممكن است آنها همتاى خداوند باشند؟!
در سوره فاطر نیز مطلب به صورت دیگرى طرح شده؛ در شكل یك استفهام انكارى مى فرماید: (آیا آفریننده اى جز خدا هست كه شما را از آسمان و زمین روزى دهد؟!)؛ «هَلْ مِنْ خَالِق غَیْرُ اللهِ یَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالاَْرْضِ». (4)
نه، او در آغاز آفریدگار شما بوده است؛ و هم بقاى شما از طریق روزى مستمر از ناحیه او است.
او است كه از آسمان نور حیاتبخش آفتاب، قطره هاى زنده كننده باران، و امواج روح پرور نسیم مى فرستد؛ و او است كه از زمین گیاهان و میوه ها و مواد غذایى و معادن و ذخائر گرانبها به شما مى بخشد.
بنابراین وقتى خالق و رازقى جز او نیست؛ و آغاز و انجام همه به دست او است؛ (هیچ معبودى جز او نیست؛ با این حال چگونه [به سوى باطل] منحرف مى شوید؟!)؛ «لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ».
علاوه بر این در سوره صافّات مخصوصاً روى مخلوق بودن بت ها تكیه شده؛ مى فرماید: (با این كه خداوند هم شما را آفریده و هم بتهایى را كه مى سازید!)؛ «وَاللهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ». (5)
این به خاطر آن است كه در آیه قبل از آن، از قول ابراهیم(علیه السلام) قهرمان توحید آمده است كه به جمعیت بت پرستان گفت: (آیا چیزى را مى پرستید كه خود مى تراشید؟!) و در این آیه مى گوید: (خداوند هم شما را آفریده و هم بتهایى را كه مى سازید.) بنابراین هیچ كدام شایسته پرستش نمى باشند؛ بلكه بت هاى شما موجوداتى پست تر از شما هستند چرا كه ساخته و پرداخته دست شمایند.
البتّه در این صورت «ما» در جمله «ما تَعْمَلُونَ» موصوله است.
ولى بعضى احتمال داده اند؛ یا اصرار دارند كه «ما» را در اینجا مصدریّه بدانند؛ كه در این صورت مفهوم آیه چنین مى شود (خداوند شما و اعمال شما را آفریده است.) در حالى كه این معنا از جهات متعدّدى تناسب ندارد؛ زیرا:
اولا: خداوند در این آیات، كفّار را به خاطر بت پرستى سرزنش مى كند؛ حال اگر خدا خالق اعمال آنها است سرزنش براى چیست؟!
ثانیاً: جمله «ما تَعْمَلُونَ» خود دلیل بر این است كه اعمال آنها مخلوق خود آنها است؛ بنابراین با آفرینش الهى سازگار نیست.
ثالثاً: در آیه قبل، سخن از بت هایى است كه با دست خود مى تراشیدند؛ و مناسب این است كه در این آیه نیز منظور همان باشد؛ و اِلاّ ارتباط آیات از هم گسسته مى شود. لذ

شماره پشتیبانی برای ارسال اس ام اس : 09054791747