پاورپوینت تسبيح عالم

ارائه‌ی پاورپوینت تسبيح عالم – تجربه‌ای خاص و متمایز!

پاورپوینتی حرفه‌ای و متفاوت:

فایل پاورپوینت تسبيح عالم شامل 60 اسلاید جذاب و کاملاً استاندارد است که برای چاپ یا ارائه در PowerPoint آماده شده‌اند.

ویژگی‌های برجسته فایل پاورپوینت تسبيح عالم:

• طراحی خلاقانه و حرفه‌ای: فایل پاورپوینت تسبيح عالم به شما این امکان را می‌دهد که مخاطبان خود را با یک طراحی خیره‌کننده جذب کرده و پیام خود را به بهترین شکل انتقال دهید.
• سادگی در استفاده: اسلایدهای پاورپوینت تسبيح عالم به گونه‌ای طراحی شده‌اند که استفاده از آن‌ها بسیار آسان باشد و نیاز به تنظیمات اضافی نداشته باشید.
• آماده برای ارائه: تمامی اسلایدهای پاورپوینت تسبيح عالم با کیفیت بالا و بدون نیاز به ویرایش، آماده استفاده هستند.

کیفیت تضمین‌شده با دقت بالا:

فایل پاورپوینت تسبيح عالم با رعایت بالاترین استانداردهای طراحی تولید شده است. بدون نقص یا بهم‌ریختگی، تمامی اسلایدها آماده برای یک ارائه بی‌نقص و حرفه‌ای هستند.

نکته مهم:

هرگونه تفاوت احتمالی در توضیحات ممکن است به دلیل نسخه‌های غیررسمی باشد. نسخه اصلی پاورپوینت تسبيح عالم با دقت و حرفه‌ای تنظیم شده است.

همین حالا فایل پاورپوینت تسبيح عالم را دانلود کنید و ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید!

---

بخشی از متن پاورپوینت تسبيح عالم :

3

شعور پدیده ها در نگاه مفسران

اشاره

انسان بی خبر از دنیای اطراف خویش می پندارد تنها اوست که خدا و خالق خویش را می شناسد و هرگاه اراده کند، می تواند خدایش را تسبیح و تحمید گوید؛ غافل از آنکه حمد و تسبیح مخصوص انسان نیست و سایر موجودات و پدیده ها در حال ستایش و تسبیح خداوند هستند.

در شماره پیشین اشاره شد که موجودات نیز دارای تسبیح اختیاری هستند و آسمان ها و زمین، رعد، کوه ها و پرندگان نیز خداوند را می ستایند و سجده می کنند؛ چرا که عالم محضِ حاجت به خداست و تمام موجودات از آن جهت که وجود دارند، شعور و قدرت و علم دارند و بر همین اساس نیز به تسبیح و تقدیس خدا می پردازند؛ هر چند که آدمی متوجه تسبیح و تقدیس آنان نشود.

قسمت دوم

دلیل عرفانی

عرفا نیز به این مقوله توجه نشان داده و آن را این گونه اثبات کرده اند:

«سیر و سلوک و طلب کمال فقط مخصوص انسان نیست؛ بلکه موجودات و مخلوقات آسمانی یا زمینی، همه و همه در مسیر سیر و سلوک و کمال طلبی هستند و همه آن ها به مطلوب و مقصود توجه دارند و طالب معرفت و عبادت حضرت حق می باشند».(1)

اهل معرفت نیز می گویند:

«انسان محجوب ترین موجودات از ملکوت است، مادامی که به ملک و تدبیرات آن اشتغال دارد؛ زیرا اشتغالش از همه بیشتر و قوی تر است، در نتیجه احتجابش از همه بیشتر بوده و از نیل به ملکوت محروم تر می باشد؛ و از آن جهت که همه موجودات وجهه ملکوتی دارند که به آن وجهه، حیات و علم و سایر شئون حیاتیه را دارند: (وَ کذلِک نُری إِبْراهیمَ مَلَکوتَ السّماواتِ وَ اْلأرْضِ وَ لِیکونَ مِنَ الْمُوقِنینَ) (2)؛ «و این گونه، ملکوت آسمان ها و زمین را به ابراهیم نمایاندیم تا از جمله یقین کنندگان باشد.» پس همه موجودات علم و معرفت و همه وجهه ملکوتی دارند، اما چون انسان در عرض آن ها نیست و از ملکوت نیز محجوب است؛ به حیات و شئون حیاتیه آن ها علم پیدا نمی کند.

با توجه به این امر، ما محجوبین که سکر طبیعت، چشم و گوش و سایر مدارک ما را تخدیر کرده است و نمی گذارد از حقایق وجود اطلاعی حاصل کنیم؛ بهترین راه، تسلیم و تصدیق آیات و اخبار اولیای الهی و بستن باب تفسیر به آراء و تطبیق با عقول ضعیفه است».(3)

دلیل تجربی

از این دلیل برای اثبات حقیقی بودن تسبیح موجودات بهره می بریم:

آزمایش های علمی ثابت کرده است که هر موجود از خود امواجی پخش می کند و نیز می تواند امواج پخش شده از موجودات دیگر را جذب کند و با گرفتن آن امواج، منظور و مقصود موجودش را بفهمد یا وجود او را درک کند. به این ترتیب هر موجودی هم فرستنده و هم گیرنده دارد. هم می تواند مخابره کند و هم می تواند امواج مخابره شده دیگران را که با ساختمان فیزیکی او موافق است، بگیرد.(4)

با این وصف، چیزی در این عالم نیست که تشعشع و موج مخصوص به خود را نداشته باشد. گوش انسان ها می تواند موج هایی را که بین 16 تا 32 هزار دسیبل در ثانیه است، بگیرد و به مغز برساند. مغز نیز ارتعاش ها و کمیت موجی را به کیفیت صوتی تبدیل می کند. به عبارت دیگر مغز اعداد و شماره های معین را که در خارج از ما فقط شماره و لرزش و عددند، تبدیل به صوت می کند و از آن ها آهنگ های دلنواز می سازد. چنان که چشم ما فقط امواج و ارتعاشاتی را می گیرد که تعداد لرزش آن ها می تواند بین چهارصد تا هفتصد تریلیون دسیبل در ثانیه باشد و آن ارتعاشات را به مغز منتقل می کند و مغز آن موج ها و ارتعاشات را به رنگ های مختلف و دلربای نور در می آورد.

با این مقدمه اگر مغز شخصی، مستعد گرفتن اقسام مختلف امواج حیاتی، جسمانی و روحانی باشد، می تواند همه امواج ساطعه از موجودات را بگیرد و درک کند. در غیر این صورت فقط موج هایی را که برای آن ساخته شده است می گیرد و از سایر امواج بی خبر می ماند و گاهی منکر آن نیز می شود و مانند انسان کر و کور که منکر رنگ و آهنگ شود و این مصداق ((وَ لکنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبیحَهُمْ))(5) است. انسان کامل که کاملاً لایق و مستعد گرفتن همه نوع امواج و تشعشعات جمادی و نباتی و حیوانی و انسانی باشد، تمام جهان آفرینش را مانند صفحه کتابی باز و روشن و آشکار و گویا می بیند و آنچه بر دیگران پوشیده است، آشکارا می خواند.(6)

حل مسایل پیرامون تسبیح تشریعی موجودات

اشکال اول: مجازی بودن اطلاق دلالت آیه

اطلاق دلالت آیه و تسبیح مجازی و حمد و تسبیح در این آیات ترکیبی از زبان حال و قال است. به تعبیر دیگر شامل تسبیح تکوینی و تشریعی می شود. موجودات زنده مکلّف، به دو گونه خدا را تسبیح می گویند:

الف. به وسیله قول؛ چون بیان «سبحان الله».

ب. با دلالت احوال بر توحید خدای تعالی و تقدیس او.

موجودات زنده غیر مکلف ـ بهایم ـ و موجودات غیر زنده ـ جمادات ـ فقط به طریق دوم خدا را تسبیح می کنند؛ زیرا طریق اول فقط با داشتن فهم و علم و ادراک نطق حاصل می شود و این امر در جمادات محال است.(7) به عبارت دیگر همه فرشتگان و بسیاری از انسان ها از روی درک و شعور، حمد و ثنای الهی را می گویند و باقی ذرات جهان با زبان حالشان از عظمت و بزرگی خالق گفت وگو می کنند، مانند تابلوی نقاشی بسیار زیبا که از خلاقیت و… پدیدآورنده خویش خبر می دهد.(8) این را «تسبیح فطری» می نامند؛ چون نقصانیات خلایق دلیل کمالات خالق و کثرت و اختلاف آن ها، شاهد وحدانیت و نفی شریک از اوست. همان گونه که امام علی علیه السلام فرمود: «بِتَشْعِیرِه المشاعِرَ، عُرِفَ أن لا مَشْعَرَ له و بِتَجْهِیرِه الجواهِرَ عُرِفَ أن لا جَوْهَرَ له و…».(9)

تعدادی از مفسران شیعه و سنی چون: شیخ طوسی در التبیان،(10) شیخ طبرسی در مجمع البیان،(11) ملامحسن فیض کاشانی در الصافی،(12) ابن جوزی در زادالمسیر،(13) فخر رازی در تفسیر،(14) ابن کثیر در تفسیرش،(15) و… این نظریه را به گونه ای مختلف مطرح کرده اند.(16)

پاسخ:

دلایل عقلی و نقلی که بیان شد، به طور کلی این سخن را باطل می کند. علامه طباطبایی نیز در این زمینه می فرماید: کلام خدا مبین این است که علم در موجودات ساری است، همراه سریان وجود؛ پس هر موجودی همان قدر که حظ وجودی برده، از حظ علمی نیز برخوردار شده، ولی لازم نیست همه موجودات در علم مساوی باشند. با توجه به آیه 11 و 12 سوره فصلت(17) و آیات مشابه، هیچ مخلوقی نیست که شعور نداشته باشد ـ هرچند به میزان کم ـ با وجود خود احتیاج و نقص خویش را به رب واحد اظهار می کند.(18)

به همین دلیل وجهی برای حمل تسبیح در آیه به شکل مجازی باقی نمی ماند؛ زیرا مجاز آنجاست که امکان حمل بر حقیقت نداشته باشد، حال آنکه با توضیحات بالا چنین حملی ممکن است.(19)

گذشته از این اگر تسبیح ذکر شده در آیات به تسبیح تکوینی یا شعور فطری تأویل شود، با آیاتی چون: (قالَتْ نَمْلَه یا أیهَا النّمْلُ ادْخُلُوا مَساکنَکمْ) (20) چه باید کرد؟ به عنوان مثال قضیه طیر را که از شهر سبأ برای حضرت سلیمان(ع) خبر آورد، چگونه توجیه می شود؟ اخباری را که در ابواب متفرقه از اهل بیت (ع) صادر شده که به هیچ وجه قابل این تأویلات نیست، چه کنیم؟

در مجموع سریان حیات و تسبیح شعوری علمی اشیاء را باید از ضروریات فلسفه عالیه و مسلمات از باب شرایع و عرفان محسوب داشت.(21)

اشکال دوم: خضوع تکوینی موجودات

تسبیح عبارت از خضوع تکوینی موجود در برابر فرمان و اراد الهی است و سراسر هستی در برابر اراده و مشیت الهی خاضع و در پیروی از قوانین الهی مطیع و تسلیم هستند. آیه 11 سوره فصلت می فرماید: (ثُمّ اسْتَوی إِلَی السّماءِ وَ هِی دُخانٌ فَقالَ لَها وَ لِلأرْضِ ائْتِیا طَوْعًا أوْ کرْهًا قالَتا أتَینا طائِعینَ))؛ «سپس آهنگ [آفرینش] آسمان کرد و آن بخاری بود. پس به آن و به زمین فرمود: خواه یا ناخواه بیایید. آن دو گفتند: فرمان پذیر آمدیم».

پاسخ:

اولاً: مسئله خضوع و تسلیم شدن با مسئله تنزیه و تقدیس حق متفاوت است و نباید این دو خلط شوند.

ثانیاً: سجود هم مانند تسبیح تشریعی است، نه تکوینی؛ یعنی به دلایلی که گفته شد، همه موجودات از روی اراده و شعور تسبیح الهی می گویند؛ هرچند نحوه ابراز و اظهار این سجود مختلف است. البته هم چنان که انسان ها از روی اختیار بعضی سجود و بعضی عصیان را انتخاب می کنند، سایر موجودات این گونه اند.

مؤید این مطلب، قول خداوند است که می فرماید:

(إِنّا عَرَضْنَا اْلأمانَه عَلَی السّماواتِ وَ اْلأرْضِ وَ الْجِبالِ فَأبَینَ أنْ یحْمِلْنَها وَ أشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا اْلإِنْسانُ إِنّهُ کانَ ظَلُومًا جَهُولاً) (22)؛ «ما امانت ‍]الهی و بار تکلیف] را بر آسمان ها و زمین و کوه ها عرضه کردیم، پس، از برداشتن آن سرباز زدند و از آن هراسناک شدند، و[لی] انسان آن را برداشت؛ راستی او ستمگری نادان بود».

در این آیه به نپذیرفتن امانت الهی از سوی کوه ها و زمین و آسمان اشاره شده است و عدم پذیرش، یعنی تسلیم نشدن از روی اختیار. و آیات (لَوْ أنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلی جَبَلٍ لَرَأیتَهُ خاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیه اللّهِ)(23) و (أ لَمْ تَرَ أنّ اللّهَ یسَبِّحُ لَهُ مَنْ فِی السّماواتِ وَ اْلأرْضِ وَ الطّیرُ صَافّاتٍ کلّ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسْبیحَهُ)(24) نیز بر علم و اختیار داشتن موجودات جهان دلالت دارند.

یادآور می شود که آیات دیگری نیز دلالت بر این معنا دارد که برای اثبات خلاف آن مجالی نیست.(25)

اشکال سوم: وجود رمز در نظام خلقت موجودات

نظم و نظام شگفت انگیز هر موجودی با راز و رمزی که در ساختمان آن به کار ر

شماره پشتیبانی برای ارسال اس ام اس : 09054791747