پاورپوینت حقيقت «خوف» و «رجاء»

ارائه‌ی پاورپوینت حقيقت «خوف» و «رجاء» – تجربه‌ای خاص و متمایز!

پاورپوینتی حرفه‌ای و متفاوت:

فایل پاورپوینت حقيقت «خوف» و «رجاء» شامل 31 اسلاید جذاب و کاملاً استاندارد است که برای چاپ یا ارائه در PowerPoint آماده شده‌اند.

ویژگی‌های برجسته فایل پاورپوینت حقيقت «خوف» و «رجاء»:

• طراحی خلاقانه و حرفه‌ای: فایل پاورپوینت حقيقت «خوف» و «رجاء» به شما این امکان را می‌دهد که مخاطبان خود را با یک طراحی خیره‌کننده جذب کرده و پیام خود را به بهترین شکل انتقال دهید.
• سادگی در استفاده: اسلایدهای پاورپوینت حقيقت «خوف» و «رجاء» به گونه‌ای طراحی شده‌اند که استفاده از آن‌ها بسیار آسان باشد و نیاز به تنظیمات اضافی نداشته باشید.
• آماده برای ارائه: تمامی اسلایدهای پاورپوینت حقيقت «خوف» و «رجاء» با کیفیت بالا و بدون نیاز به ویرایش، آماده استفاده هستند.

کیفیت تضمین‌شده با دقت بالا:

فایل پاورپوینت حقيقت «خوف» و «رجاء» با رعایت بالاترین استانداردهای طراحی تولید شده است. بدون نقص یا بهم‌ریختگی، تمامی اسلایدها آماده برای یک ارائه بی‌نقص و حرفه‌ای هستند.

نکته مهم:

هرگونه تفاوت احتمالی در توضیحات ممکن است به دلیل نسخه‌های غیررسمی باشد. نسخه اصلی پاورپوینت حقيقت «خوف» و «رجاء» با دقت و حرفه‌ای تنظیم شده است.

همین حالا فایل پاورپوینت حقيقت «خوف» و «رجاء» را دانلود کنید و ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید!

---

بخشی از متن پاورپوینت حقيقت «خوف» و «رجاء» :

امام علی(ع) درباره حقیقت «خوف» و «رجاء» و نشانه های آنها تأكید می كند كه اگر كسی به خدا امیدوار است باید در عمل آن را نشان دهد، هر امیدى جز امید به خداوند نابجا، و هر ترسِ واقعى جز ترس از خدا نادرست است، چطور کسی ادعا می کند در مسائل مهمّ به خدا امید دارد؛ درحالی که تواضع و احترامش در برابر بندگان بیش از خداست و در حقّ خدا كوتاهى می كند، آیا نمى ترسد در اظهار امید به خدا دروغگو باشد؟ یا اصلا خدا را شایسته امید نمى داند؟ همچنین خوف از بندگان را نقد مى شمرد و خوف از پروردگار را نسیه، دنیا در چشم او بزرگ جلوه می كند و بر خداوند مقدّم مى دارد و …

امام علی(علیه السلام) در بخشی از خطبه 160 «نهج البلاغه» بعد از بیان عظمت پروردگار و حمد و سپاس او و نشانه هاى ذات پاكش در جهان هستى به پند و اندرز غافلان مى پردازد و به سراغ یكى از مهم ترین مسائل یعنى موضوع «خوف» و «رجاء» مى رود؛ حقیقتِ آن را مى شكافد و نشانه هاى آن را شرح مى دهد و مدّعیان دروغینش را رسوا مى سازد؛ مى فرماید: (او گمان مى برد، به خدا امیدوار است؛ اما سوگند به خدا دروغ مى گوید)؛ «یَدَّعِی بِزَعْمِهِ أَنَّهُ یَرْجُو اللّهَ، كَذَبَ وَ الْعَظِیمِ!».(1) سپس به ذكر دلیل مى پردازد و مى فرماید: ([اگر راست مى گوید] چرا این امیدوارى در عملش دیده نمى شود؟ زیرا هر كس به چیزى امید دارد، در عملش مشاهده مى شود)؛ «مَا بَالُهُ لَا یَتَبَیَّنُ رَجَاؤُهُ فِی عَمَلِهِ؟ فَكُلُّ مَنْ رَجَا عُرِفَ رَجَاؤُهُ فِی عَمَلِهِ». این دلیل بسیار روشنى است. كشاورزى و باغبانى كه به گرفتن محصول از زمین و باغش امید دارد، به آبیارى مرتب و دفع آفات و فراهم كردن تمام مقدّمات و وسایل نموّ و پرورش محصول مى پردازد. اگر باغبان و كشاورزى ادّعاى چنین امیدى را كرد؛ ولى در خانه اش نشست و دست به كارى نزد، همه مى دانند این یك امید كاذب است؛ خیال امید است، نه امید. امید به لطف پروردگار، هنگامى امید راستین است كه همگام با اطاعت فرمان او و قدم گذاشتن در مسیر رضاى او باشد. خدمت امام صادق(علیه السلام) عرض كردند: گروهى به سراغ گناه مى روند و مى گویند: به لطف خدا امید داریم. امام ششم(ع) فرمود: «كَذَبُوا لَیْسُوا بِرَاجِینَ إِنَّ مَنْ رَجَا شَیْئاً طَلَبَهُ وَ مَنْ خَافَ مِنْ شَیْ‏ءٍ هَرَبَ مِنْه‏»(2)؛ (آنها دروغ مى گویند؛ داراى رجاء و امید نیستند. كسى كه به چیزى امید دارد، به دنبال آن مى رود و كسى كه از چیزى مى ترسد از آن مى گریزد).
امیرمومنان(علیه السلام) در ادامه، به بیان كسى كه مبدأ اصلى خوف و رجاء است پرداخته، مى فرماید: (هر امیدى جز امید به خداوندِ متعال نابجا، و هر ترسِ واقعى جز ترس از [مخالفت با] خدا نادرست است)؛ «وَ كُلُ‏ رَجَاءٍ إِلَّا رَجَاءَ اللهِ تَعَالَى فَإِنَّهُ مَدْخُولٌ(3)‏ وَ كُلُّ خَوْفٍ مُحَقَّقٌ‏(4) إِلَّا خَوْفَ اللهِ». دلیل آن روشن است؛ زیرا هیچ مبدأ خیرى جز خدا وجود ندارد، و هر كسى جز او بتواند خیرى انجام دهد به كمك اوست. بنابراین تنها باید به ذاتِ پاكِ او امیدوار و فقط از مخالفت فرمان او بیمناك باشیم.
سپس اشاره به نكته مهمّى مى فرماید و آن تضادّى است كه در اعمال مردم در خصوص موضوع خوف و رجاء وجود دارد. مى فرماید: (این مدّعى كاذب در مسائل مهمّ به خدا امید دارد و در مسائل كوچك به بندگان خدا؛ در حالى كه تواضع و احترامش در برابر بندگان [براى همان مسائل كوچك] بیش از خداست)؛ «فَإِنَّهُ مَعْلُولٌ یَرْجُو اللهَ فِی الْكَبِیرِ، وَ یَرْجُو الْعِبَادَ فِی الصَّغِیرِ، فَیُعْطِی الْعَبْدَ مَا لَا یُعْطِی الرَّبَّ!». در ادامه این سخن به علت این موضوع پرداخته، مى فرماید: (چه شده كه باید در حقّ خدا كوتاهى شود، و كمتر از حقّ بندگان رعایت گردد؟ آیا مى ترسى در اظهار امید به خدا دروغگو باشى؟ یا او را شایسته امید نمى دانى؟ [كه این هر دو خیالى است باطل])؛ «فَمَا بَالُ اللهِ جَلَّ ثَنَاؤُهُ یُقَصَّرُ بِهِ عَمَّا یُصْنَعُ بِهِ لِعِبَادِهِ؟ أَتَخَافُ أَنْ تَكُونَ فِی رَجَائِكَ لَهُ كَاذِباً؟ أَوْ تَكُونَ لَا تَرَاهُ لِلرَّجَاءِ مَوْضِعاً؟». به یقین، كسى كه به خدا اعتقاد دارد و او را بر هر چیز قادر مى شمرد، به رحمانیّت و رحیمیّت و جود و كرمش نیز ایمان دارد. امكان ندارد امیدش به خدا امید كاذبى باشد و یا اینكه او را شایسته امید نداند. اگر درست در این گونه افكار بیندیشیم، انحراف از اصل توحید و خداشناسى را در آن به وضوح در مى یابیم.
سپس امام(علیه السلام) از رجاء به خوف منتقل مى شود و همین مقایسه را در مورد خوف بیان مى دارد؛ مى فرماید: (همچنین اگر او از یكى از بندگان خدا بترسد به سبب این خوف، براى او اهمّیّتى قائل مى شود كه براى خدا قائل نیست؛ در واقع خوف از بندگان را نقد مى شمرد و خوف از پروردگار خویش را [نسیه و] وعده اى دور از انتظار!)؛ «وَ كَذلِكَ إِنْ هُوَ خَافَ عَبْداً مِنْ عَبِیدِهِ، أَعْطَاهُ مِنْ خَوْفِهِ مَا لَا یُعْطِی رَبَّهُ، فَجَعَلَ خَوْفَهُ مِنَ الْعِبَادِ ن

شماره پشتیبانی برای ارسال اس ام اس : 09054791747