ارائه‌ی پاورپوینت سيدابراهيم حسيني اسطهباناتي – تجربه‌ای خاص و متمایز!

پاورپوینتی حرفه‌ای و متفاوت:

فایل پاورپوینت سيدابراهيم حسيني اسطهباناتي شامل 89 اسلاید جذاب و کاملاً استاندارد است که برای چاپ یا ارائه در PowerPoint آماده شده‌اند.

ویژگی‌های برجسته فایل پاورپوینت سيدابراهيم حسيني اسطهباناتي:

• طراحی خلاقانه و حرفه‌ای: فایل پاورپوینت سيدابراهيم حسيني اسطهباناتي به شما این امکان را می‌دهد که مخاطبان خود را با یک طراحی خیره‌کننده جذب کرده و پیام خود را به بهترین شکل انتقال دهید.
• سادگی در استفاده: اسلایدهای پاورپوینت سيدابراهيم حسيني اسطهباناتي به گونه‌ای طراحی شده‌اند که استفاده از آن‌ها بسیار آسان باشد و نیاز به تنظیمات اضافی نداشته باشید.
• آماده برای ارائه: تمامی اسلایدهای پاورپوینت سيدابراهيم حسيني اسطهباناتي با کیفیت بالا و بدون نیاز به ویرایش، آماده استفاده هستند.

کیفیت تضمین‌شده با دقت بالا:

فایل پاورپوینت سيدابراهيم حسيني اسطهباناتي با رعایت بالاترین استانداردهای طراحی تولید شده است. بدون نقص یا بهم‌ریختگی، تمامی اسلایدها آماده برای یک ارائه بی‌نقص و حرفه‌ای هستند.

نکته مهم:

هرگونه تفاوت احتمالی در توضیحات ممکن است به دلیل نسخه‌های غیررسمی باشد. نسخه اصلی پاورپوینت سيدابراهيم حسيني اسطهباناتي با دقت و حرفه‌ای تنظیم شده است.

همین حالا فایل پاورپوینت سيدابراهيم حسيني اسطهباناتي را دانلود کنید و ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید!

---

بخشی از متن پاورپوینت سيدابراهيم حسيني اسطهباناتي :

سیدابراهیم حسینی استهباناتی شیرازی

در سال (1297 هـ . ق) در دیار عالم پرور استهبانات، در خانواده ای جلیل القدر از سادات محترم، کودکی دیده به جهان گشود. وی با خنده های کودکانه خود، زندگی را بر پدر و مادر شیرین نمود. او ابراهیم نام گرفت و در آغوش گرم پدر و مادری اهل تقوا، ولایت، زهد و پاکدامنی پرورش یافت. او که از هوش و ذکاوت بسیاری برخوردار بود، قبل از سپری شدن شش سال از بهار عمرش، قرآن را نزد پدرش و نیز مکتب خانه محل زندگی خود، فرا گرفت و پدر به پرورش فرزندش همت گماشت. سید ابراهیم، تقوا، پاکدامنی، صفا، صمیمیت، خلوص نیت، شور معنویت، آزادگی، مناعت، زهد، قناعت، پشتکار، استقامت و سایر فضائل اخلاقی را از محضر پدر الهام گرفت.

[1] نیم نگاهی به زندگی فقیه اهل بیت، آیه الله سید ابراهیم استهباناتی، ص46.

[2] گنجینه دانشمندان ج3، ص117.

فهرست مندرجات

1 – تحصیلات
2 – در شیراز
3 – هجرت به نجف اشرف
4 – اساتید
4.1 – اساتید در شیراز
4.2 – اساتید در نجف
5 – دریافت اجازات
6 – مرجعیت
7 – برکرسی استادی
8 – شاگردان
9 – دادن اجازات
10 – دیدگاه بزرگان
10.1 – آیه الله مرعشی نجفی
11 – آثار
11.1 – آثار چاپی
11.2 – آثار خطی
12 – دوران مرجعیت
12.1 – خدمات دینی
12.2 – خدمات اجتماعی
12.3 – خدمات سیاسی
12.4 – یاری فداییان اسلام
13 – فضایل انسانی
13.1 – زهد و وارستگی
13.2 – رعایت مساوات
13.3 – معنویت
13.4 – کرامات
14 – تاریخ وفات و محل دفن
15 – پانویس
16 – منبع

تحصیلات

سید ابراهیم پس از اتمام دروس مکتب خانه، در مدرسه پر رونق استهبانات، نزد بزرگان آن دیار به آموختن علوم و معارف دینی همت گماشت و در خرد سالی درخشید و گوی سبقت را از هم درسان ربود. هم مباحثه ی سید ابراهیم، مرحوم شیخ عبدالمولی استهباناتی اخباری (متوفای 1340 هـ . ق) که فاضلی جلیل القدر و دارای تألیفات فراوان، از جمله «زاد المسافرین» در طب است می گوید:

[3] نیم نگاهی به زندگی فقیه اهل بیت، آیه الله سید ابراهیم استهباناتی، ص15.

من در راه بازگشت از مدرسه به خانه، سید ابراهیم کوچک را بر روی دوشم سوار کردم؛ تا هم زحمت پیاده روی او را نیازرد و هم، درس استاد را در طول راه برایم تقریر نماید وی با تلاش فراوان و خستگی ناپذیر، دروس مقدماتی و سطح را در آن حوزه به پایان رسانید.

[4] نیم نگاهی به زندگی فقیه اهل بیت، آیه الله سید ابراهیم استهباناتی، ص16.

و برای ادامه تحصیلات عازم شیراز شد.

در شیراز

صفات انسانی، که بذر آن ها توسط خانواده و محیط شهر در روح سید ابراهیم پاشیده شده بود؛ به تدریج ظاهر گردید و با رایحه دلکش خود، نظر صاحبدلان رابه خود جلب نمود. او سالها از محضر دانشوران و استادان بزرگ شیراز استفاده نمود.

هجرت به نجف اشرف

سید ابراهیم که شوق فتح قله های رفیع دانش ها و معارف الاهی را در سر می پروراند، شیراز را برای جولان، عرصه ای تنگ یافت و در جستجوی سرچشمه دانش ها در سال (1324 هـ . ق) هجرت نمود و در جوار حرم ملکوتی مولای متقیان رحل اقامت افکند.

[5] نقباء البشر ج2، ص168.

او از محضر بزرگان آن حوزه مقدسه استفاده کرد و جان خود را از سرچشمه علوم الاهی سیراب ساخت.
بوستان فقاهت سید ابراهیم پس از سال ها تلاش بی وقفه به بار نشست و وی به درجه اجتهاد نائل گردید.
آیه الله مرعشی نجفی می نویسد:
«وی شب و روز با جد و جهد تمام و تلاش بی وقفه به آموختن علوم مختلف عقلی و نقلی مشغول گردید. تا جایی که بر بسیاری از معاصران خویش برتری یافت و به منزلتی عظیم در نزد اساتید خود نایل آمد».

[6] المسلسلات فی الاجازات ج2، ص249

[7] نیم نگاهی به زندگی مرحوم استهباناتی، ص20.

اساتید

اساتید در شیراز

استادان سید ابراهیم در شیراز عبارتند از:
1. شیخ محمد باقر استهباناتی (شهید رابع) فلسفه، فقه و اصول.
2. میرزا ابوالحسن محقق استهباناتی؛ در فقه و اصول.
3. محقق بزرگ شیخ جعفر محلاتی؛
4. شیخ ابوالحسن حدائق استهباناتی وی از نوادگان شیخ یوسف بحرانی صاحب حدائق است که هم سفر و هم بحث او از استهبانات به شیراز بوده است.

[8] نیم نگاهی به زندگی فقیه اهل بیت، آیه الله سید ابراهیم استهباناتی، ص18.

اساتید در نجف

سید ابراهیم، در شهر دانش و تقوا یعنی نجف، از محضر دانشوران بزرگی بهره برد که عبارتند از:
1. سید کاظم یزدی، (استاد فقه ایشان).
2. شیخ محمد کاظم خراسانی، (استاد اصول)
3. میرزا محمد تقی شیرازی، (استاد فقه)
4. حکیم شهید آیه الله شیخ محمد باقر استهباناتی (معروف به شهید رابع و استاد حکمت اشراق).

دریافت اجازات

اجازه نامه های روایی و اجتهادی ای که وی از عالمان بزرگ و استادان خویش دریافت نمود عبارتند از:
1. اجازه نامه اجتهادی و روایی از آخوند خراسانی (صاحب کفایه)،

[9] المسلسلات فی الاجازات ج2، ص249.

2. اجازه نامه اجتهاد از آیه الله العظمی میرزا محمد تقی شیرازی، رهبر انقلاب اسلامی عراق در سال (1920 م)، ترجمه متن این اجازه نامه چنین است:
قابل توجه برادران دینی و دوستان با ایمان استهباناتی و سایر مسلمانان! مخفی نماند که جناب مستطاب، ملجا مردمان، علامه صاحب فهم و عرفان، تکیه گاه دانشمندان و محققان، برگزیده از میان فقیهان و مجتهدان، میرزا آقا شیرازی استهباناتی از عالمان و فقیهان صاحب کمال در نجف اشرف هستند، لذا بر برادران دینی، لازم است که جانب احترام و بزرگداشت ایشان را نگه داشته و رعایت نمایند و وجود پر برکت وی را غنیمت شمارند؛ زیرا به امثال اوست که چشمان، روشن می گردد. و از دستورات وی به ویژه در طرد و به خواری کشاندن گروه های ره کرده گمراه کننده و منحرفان از راه راست شریعت با هر گونه چاره اندیشی و ابزاری که می تواند سرپیچی نکنند. و در این باب ضروری است که به نحو کامل باوی همکاری کنند و تمام کوشش خود را به کار گیرند. برادران ما مجازند که در احتیاط ها و تأمل های ما به ایشان رجوع نمایند. درود ما و رحمت و برکات خدا بر برادران ایمانی مان باد!

[10] المسلسلات فی الاجازات ج2، ص249.؛ نقباء البشر ج1، ص168.

مرجعیت

بعد از وفات جان سوز عالم ربانی، مرجع تقلید عالم تشیع، میرزا محمد تقی شیرازی، جماعتی از اعلام و بزرگان حوزه مقدسه نجف اشرف، آقا میرزا استهباناتی را به عنوان مرجع عالم تشیع برگزیدند.

[11] نقباء البشر ج1، ص168.

این ردای مقدس، به حق، برقامت رسای مرحوم استهباناتی پوشانده شد و وی، در امر خطیر زعامت عامه، کوشید و مرجعی جهانی گردید. مرحوم آیه الله مرعشی نجفی نوشته اند: پس از ارتحال مرجع دینی مرحوم سید ابوالحسن اصفهانی در سال (1365 هـ . ق)، مرجعیت دینی شیراز و شهر های اطراف آن و بسیاری دیگر از شهر های ایران، هند، پاکستان، و برخی از کشور های عربی حوزه ی خلیج فارس، به مرحوم آیه الله آقا میرزا استهباناتی منتهی گردید.

[12] المسلسلات فی الاجازات ج2، ص249.

برکرسی استادی

از آیه الله حسین وحیدی خراسانی (دام عزه) نقل شده است:
عادت میرزا آقا استهباناتی برا ین جاری بود، وقتی وارد مسجد محل درس می شد، تحیت مسجد را به جای می آورد، سپس بر منبر تدریس قرار می گرفت، و پس از طرح مسئله مورد بحث، نقل اقوال می فرمود و قواعد و اصول در مورد مسئله و در آخر نظر خود را منعکس می فرمود.

[13] دست خط آیه الله محمد حسین وحیدی خراسانی، در 14 ذیحجه (1418 هـ . ق)، در قم.

استهباناتی هنگامی که از آموختن فارغ شد و در علم فقه، اصول، کلام و معارف اسلامی، صاحب نظر گردید، یکسره به کار تعلیم، تدریس و پرورش شاگردان همت گمارد. پس از وفات استادش، مرحوم آخوند خراسانی اولین کسی بود که در میدان تدریس اصول ظاهر گردید. بنا به نقل آیه الله مرعشی نجفی ایشان تا قبل از وفات استادش، مرحوم میرزا محمد تقی شیرازی، مرحله سطح حوزه و کتاب هایی از قبیل: رسائل، مکاسب و … را تدریس می نمود؛ اما پس از وفات آن بزرگوار به کار تدریس در مرحله خارج حوزه مشغول گردید. در حلقات درس ایشان گروهی از طلاب فاضل و دانش پژوهان مبرز، حاضر می شدند و همواره مجالس درس او محل ازدحام گروهی از بهترین طلاب بود که خود بعد ها در نجف و سایر حوزه های علمی از مقام علمی برجسته ای برخوردار بودند.

شاگردان

بعضی از شاگردان آن عالم ربانی عبارتند از:
1. سید شهاب الدین مرعشی نجفی.
2. شیخ ابراهیم کلباسی اصفهانی.
3. شیخ محمد حسین کلباسی اصفهانی.
4. شیخ کاظم تبریزی.
5. شیخ مسلم ملکوتی تبریزی؛
6. شیخ مهدی کنی، (از نوادگان آیت الله شیخ ملا علی کنی).
7. شهید سید عبدالحسین دستغیب شیرازی،
8. سید ابوالقاسم ارسنجانی شیرازی،
9. شیخ مهدی مهدوی لاهیجانی و برادرش شیخ محمد مهدی لاهیجانی (صاحب کتاب رجال دو هزار ساله گیلان).
10. شیخ محمد علی مدرس افغانی.
11. سید هادی حسینی تبریزی.
12. شیخ میرزا علی غروی علیاری.
13. شیخ ذبیح الله محلاتی، (صاحب کتاب اختران تابناک)
14. سید محمد حسن طالقانی؛ که امروزه از بزرگترین مراجع تقلید در نجف هستند.

[14] نقباء البشر ج1، ص168.

15. شیخ ابوالقاسم حجتی رشتی.

دادن اجازات

بزرگانی که از وی اجازه اجتهاد و نقل حدیث دریافت نمودند، فراوان اند از جمله؛
1. شیخ محمد حسین آیتی بیرجندی قائنی، (1310 ـ 1392).
2. مجتهده علویه أمینه، دختر سید علی أمین التجار اصفهانی حسینی خاتون آبادی اصفهانی.

[15] وقد امتحنها أجله الفقهاء فی عصرها فکتبوا لها اجازات، صرحوافیها، بأنها بلغت درجه من الاجتهاد و عظموا مکانتها من العلوم الدینیه.

(1308 ـ 1403هـ . ق)
3. شیخ محمد رضا طبسی، (1322 ـ 1405 هـ . ق)
4. سید شهاب الدین مرعشی نجفی.
5. شیخ محمد شریف رازی، صاحب کتاب گنیجنه دانشمندان.
6. سید محمد حسن طالقانی.
7. شیخ محمد علی اردوبادی.
8. سید علی رضا بیرجندی.
9. سید محمد علی روضاتی.
10. شیخ جمال الدین نایینی.

[16] المسلسلات فی الاجازات ج2، ص433، 436 و 451 و 516.

دیدگاه بزرگان

مرجعیت به خصایص خدا دادی چون؛ هوش سرشار، سرعت فهم، ذوق سلیم و صفای باطن نیاز دارد. صفات اکتسابی همچون: شرح صدر، دل کندن از زخارف دنیا، اطاعت از مولی، نگهداری دین، تقوا و صیانت نفس، از شرایط اجتهاد است و پس از همه این ها تلاش پیگیر و کوشش خستگی ناپذیر

[17] نیم نگاهی به زندگی آقا میرزا استهباناتی، ص23.

در تبلیغ و اقامه احکام الاهی ضروری است مرحوم آیت الله استهباناتی جامع این صفات بود و بزرگان دینی ما بدان اعتراف دارند:

آیه الله مرعشی نجفی

«وی بر بسیاری از معاصران خویش پیشی گرفت و نزد استادان خود منزلتی عظیم یافت به ویژه در نزد استادش، مرحوم میرزا محمد تقی شیرازی، که وی مقلدان خود را، در احتیاطات خویش؛ به ایشان ارجاع می داد. و این خود بر مقام بزرگ علمی و دینی آن مرحوم در نزد استاد دلالت دارد».

[18] المسلسلات فی الاجازات ج2، ص249.

2. مرحوم محدث محلاتی در کتاب اختران تابناک می گوید:
«به جان خودم قسم! در این مدتی که با وی معاشرت داشتم، لغزشی از او ندیدم و نشنیدم. وی مردی خوش اخلاق، بخشنده، خوش بیان، کثیر العلم، با ذکاوت، کشنده نفس، زاهد و از زخارف دنیوی بیزار بود و به آن چه می گفت عمل می کرد. تغییری در گفتار و کرداش ندیدم.»

[19] گنجینه دانشمندان ج3، ص188.

آثار

آثار چاپی

1. حاشیه بر عروه الوثقی،
2. حاشیه بر ذخیره العباد؛
3. حایه بر وسیله النجاه مرحوم سید ابوالحسن اصفهانی؛ این کتاب برای مقلدان و کسانی که می خواستند فتوای میرزا آقا را بدانند، مکرراً چاپ گردیده است.
4. حاشیه بر صراط النجاه؛
5. کتاب مناسک حج؛

[20] دانشمندان و سخن سرایان فارس، محمد حسین رکن زاده، آدمیت ج1، ص46.

آثار خطی

1. حاشیه بر کفایه الاصول؛
2. حاشیه بر رسائل شیخ انصاری؛
3. حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری؛
4. کتاب الطهاره؛
5. کتاب الصلاه؛
6. کتاب الزکاه؛
7. کتاب الحج؛
8. کتاب الخمس؛
9. مسائلی در رابطه با معاملات؛

[21] نیم نگاهی به زندگی آیه الله استهباناتی، ص40 و 41.

دوران مرجعیت

خدمات دینی

استهباناتی در دوران مرجعیت خدمات دینی ارزنده ای انجام داد. وی از حوزه علمیه نجف اشرف که میراث گرانقدر سلف صالح و عالمان بزرگ تشیع بود حمایت کرد و عالمان و مدرسان و طلاب را به پاسداری از آن فرا خواند. آن بزرگوار بر حفظ شیوه ها و برنامه های سنتی حوزه و تکامل در شیوه و روش ها با غرض خدا پسندانه و کار ساز تأکید داشت. از فعالیت های دیگر آن بزرگوار، قدم نهادن در میدان مبارزه با گروه های ضد دینی و بدعت گذار بود، که با افکار زهر آلود خود جو جامعه را مسموم می کردند و با اندیشه های بی ریشه خویش اندیشه مسلمانان را یکی پس از دیگری در غباری گران، خوابی سنگین و غفلتی ننگین فرو می بردند. او در مقابله با دشمن بی باک و هتاک، سختی های بسیاری متحمل شد و این رنج گران را تحمل نمود و تا آخرین نفس از پای ننشست. مرحوم میرزا محمد تقی شیرازی، به مبارزه پیگیر و خستگی ناپذیر ایشان تأکید بسیاری دارد، آن جا که نوشته است:
«بر برادران دینی ما لازم است، که به ویژه در راندن و به خواری کشاندن گروه های ره گم کرده و گمراه کننده و منحرفان از راه راست شریعت انور؛ با هر چاره اندیشی و ابرزاری که می توانند به نحو کامل با وی همکاری کنند و در این راه تمام توان خود را به کار گیرند».
فقیهان و دانشمندان اسلامی در برخی دوره های تاریخی با عده ای از صوفیه به مخالفت و ضدیت پرداخته اند. علت این مخالفت این بوده که دانشوران الاهی احساس کردند، افرادی با نام صوفی گری، اندیشه ها و معارف بیگانه را ـ که به ممالک اسلامی سرازیر شده بود ـ با علوم و معارف اسلامی و قرآنی در هم آمیخته و معجونی به نام تصوف اسلامی می سازند، که در حقیقت با معارف قرآنی و علوم زلال و صاف اهل بیت ـ علیهم السلام ـ، در تعارض بوده ا

شماره پشتیبانی برای ارسال اس ام اس : 09054791747