پاورپوینت عبد الله بن مسعود هذلي

ارائه‌ی پاورپوینت عبد الله بن مسعود هذلي – تجربه‌ای خاص و متمایز!

پاورپوینتی حرفه‌ای و متفاوت:

فایل پاورپوینت عبد الله بن مسعود هذلي شامل 53 اسلاید جذاب و کاملاً استاندارد است که برای چاپ یا ارائه در PowerPoint آماده شده‌اند.

ویژگی‌های برجسته فایل پاورپوینت عبد الله بن مسعود هذلي:

• طراحی خلاقانه و حرفه‌ای: فایل پاورپوینت عبد الله بن مسعود هذلي به شما این امکان را می‌دهد که مخاطبان خود را با یک طراحی خیره‌کننده جذب کرده و پیام خود را به بهترین شکل انتقال دهید.
• سادگی در استفاده: اسلایدهای پاورپوینت عبد الله بن مسعود هذلي به گونه‌ای طراحی شده‌اند که استفاده از آن‌ها بسیار آسان باشد و نیاز به تنظیمات اضافی نداشته باشید.
• آماده برای ارائه: تمامی اسلایدهای پاورپوینت عبد الله بن مسعود هذلي با کیفیت بالا و بدون نیاز به ویرایش، آماده استفاده هستند.

کیفیت تضمین‌شده با دقت بالا:

فایل پاورپوینت عبد الله بن مسعود هذلي با رعایت بالاترین استانداردهای طراحی تولید شده است. بدون نقص یا بهم‌ریختگی، تمامی اسلایدها آماده برای یک ارائه بی‌نقص و حرفه‌ای هستند.

نکته مهم:

هرگونه تفاوت احتمالی در توضیحات ممکن است به دلیل نسخه‌های غیررسمی باشد. نسخه اصلی پاورپوینت عبد الله بن مسعود هذلي با دقت و حرفه‌ای تنظیم شده است.

همین حالا فایل پاورپوینت عبد الله بن مسعود هذلي را دانلود کنید و ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید!

---

بخشی از متن پاورپوینت عبد الله بن مسعود هذلي :

1
نام و نسب2
اسلام‌آوردن3
ذوالهجرتین4
شرکت در غزوه‌ها5
در دوره خلفا5.1
اختلاف با عثمان6
خانه ابن‌ مسعود7
جایگاه نزد شیعه و سنی8
جایگاه علمی8.1
مُصحَف‌ ابن‌ مسعود8.2
تفسیر8.3
نقل حدیث8.4
فقه9
پانویس10
منابع

از ویکی حج

(تغییرمسیر از عبد الله بن مسعود هذلی)

عبدالله بن مسعود، از نخستین مسلمانان و اصحاب پیامبر، راوی حدیث، قاری و مفسر قرآن. ابن مسعود را به سبب هجرت به حبشه و مدینه ذوالهِجرَتِین (صاحب دو هجرت) نامیده‌اند. او همواره همراه پیامبر اسلام(ص) بود و در همه غزوه‌های پیامبر شرکت می‌کرد. وی نزد شیعه و سنی منزلت بالایی دارد. علماء اهل سنت وی را از عَشَره مُبَشَّره می‌دانند. او احادیثی را از پیامبر در فضیلت امام علی نقل کرده است؛ با این همه شیعیان در شیعه‌بودن وی تردید دارند.

ابن مسعود را فردی آگاه از علوم قرآنی چون ناسخ و منسوخ و اسباب النزول و نیز تفسیر می‌دانند. او احادیث فراوانی از پیامبر روایت کرده است. هممچنین وی به احکام‌ شرعی آگاهی داشت و فتوا می‌داد و در پایه‌گذاری‌ مکتب‌ فقهی‌ کوفه‌ نقشی مهم داشت. او پس از پیامبر با ابوبکر و عمر همکاری و در جنگ‌ها شرکت کرد. البته شیخ صدوق او را از معترضان سقیفه دانسته است. ابن مسعود با عثمان اختلاف شدید داشت.

نام و نسب

عبدالله‌ بن‌ مسعود بن‌ غافل بن حبیب هُذَلی[1] از تیره بنی مخزوم قریش است.[2] از آن رو که به هُذَیل بن مدرکه از عرب عدنانی نسب می‌بُرد، به هُذَلی مشهور بود.[3] کنیه‌اش ابوعبدالرحمن[4] و ابن ام‌ عبد ثبت گشته است؛ زیرا مادرش ام‌ عبد بنت عَبدِودّ بن سواء از هُذیل بود.[5] بر پایه گزارشی، پیامبر(ص) کنیه ابوعبدالرحمن را به او داد.[6] به‌ سبب هم‌پیمانی پدرش با بنی‌زهره از تیره‌های قریش، وی را «حلیف‌ بنی‌زهره» خوانده‌اند.[7]

مادر ابن‌ مسعود از راویان حدیث پیامبر بود.[8] همسر وی، زینب بنت عبدالله ثقفیه، نیز راوی حدیث بود.[9] او دو پسر به نام عبدالرحمن و ابوعبیده داشت.[10]

اسلام‌آوردن

درباره زمان اسلام‌آوردن ابن‌ مسعود اختلاف است. برخی او را ششمین پذیرنده اسلام دانسته و از این رو او را «سادسُ سِتَّه» گفته‌اند؛[11] اما ابن‌ اسحاق و برخی دیگر او را بیست و دومین اسلام آورنده شمرده‌اند.[12] در نحوه اسلام او آمده است که هنگام چراندن گوسفندان، اعجازی از پیامبر اسلام دید و مسلمان شد[13] و از پیامبر خواست که به او دانش بیاموزد. پیامبر فرمود: «إنّک لَغلامٌ مُعَلَّم» (تو پسری تعلیم یافته‌ای).[14] با توجه به این گزارش‌ها، اسلام آوردنش پیش از دعوت پیامبر در‌ دارُ اَرقم بوده است؛ چنانکه واقدی بدان اشاره دارد.[15]

ابن‌ مسعود نخستین‌ نومسلمانی بود که داوطلبانه سوره الرحمن را با‌ صدای‌ بلند بر مشرکان‌ مکه خواند و به همین سبب قریش او را زیر ضرب و شتم گرفتند؛ ولی از تلاوت دست برنداشت تا خواندن آن آیات را به پایان رساند.[16]

او همراه مادرش که اسلام آورده بود، در منزل پیامبر خدمت می‌کرد و در سفر و حضر همراه وی بود و به نگهداری لوازم شخصی او همچون جامه و کفش و فراهم‌آوردن بسترش اهتمام داشت.[17] ازاین رو، او را «صاحبُ النَّعلَینِ و السِّواکِ و الوَساد» (صاحب کفش و مسواک و بستر) لقب داده‌اند.[18]

ذوالهجرتین

ابن‌ مسعود را به سبب هجرت به حبشه و مدینه ذوالهِجرَتِین گفته‌اند.[19] در هجرت دوم، برادرش عتبه نیز حضور داشت.[20] در حبشه در بازاری به خرید و فروش اشتغال داشت.[21] البته ابن اسحاق از 10 مرد و چهار زن در هجرت اول نام می‌برد که نام او در میانشان نیست.[22] ابن حجر نیز تنها از حضور وی در هجرت دوم سخن گفته است.[23] به نقلی وی در پی شایعه اسلام‌آوردن مکیان از حبشه بازگشت؛ اما برخلاف دیگران که با استفاده از قانون جِوار یا مخفیانه در مکه ماندند،[24] به حبشه بازگشت.[25]

پس از هجرت پیامبر به یثرب، به ‌آن شهر‌ رفت و پیامبر میان او و معاذ بن‌ جبل[26] ‌ یا زبیر بن‌ عوام[27] پیمان برادری‌ برقرار کرد.[28] ابن حجر برادری او را با زبیر در مکه دانسته و پس از هجرت از برادری او با سعد بن معاذ یاد کرده است.[29] پیامبر جایگاه او و برادرش را در انتهای مسجدالنبی در خطه بنی‌زهره تعیین کرد.[30] وی در مدینه کنار مسجد النبی خانه داشت و با مادر خود پیوسته به خانه پیامبر آمد و شد می‌کرد؛ تا آن اندازه که ابوموسی اشعری هنگام ورود به مدینه پنداشت که ابن‌ مسعود و مادرش از اهل‌ بیت هستند.[31]

شرکت در غزوه‌ها

ابن‌ مسعود در همه غزوه‌های پیامبر حاضر بود.[32] در جنگ بدر ابوجهل را خود او کشت. پیامبر که‌ از کشته‌‌شدن‌ ابوجهل‌ خشنود شده بود، شمشیر او را به‌ ابن مسعود بخشید.[33] از گفت‌وگوی وی با ابوسلمه بر سر کشتن ابوجهل گزارشی در دست است[34] که نطبق آن ابتدا ابوسلمه باور نمی‌کرد که ابوجهل کشته شده است؛ اما با توضیح ابن مسعود، آن را پذیرفت. ابن‌ عباس‌ وی‌ را از اندک یاران‌ پیامبر می‌داند که‌ در غزوه اُحُد در کنار پیامبر پایداری کردند.[35] او اعجاز رسول خدا و نیز گم‌شدن ناقه‌ او را در غزوه حُدَیبیه گزارش کرده است.[36] گفته‌اند: پیامبر به او بشارت بهشت داده است.[37]

در دوره خلفا

گزارش‌ها درباره موضع ابن مسعود نسبت به سقیفه متفاوت‌اند. شیخ صدوق او را از 12 نفری دانسته که خلافت ابوبکر را نپذیرفتند.[38] امام علی(ع) به سبب حضور ابن مسعود در نماز بر جنازه حضرت زهرا او را ستایش کرد.[39] در دوره خلفا به همکاری با آنان روی آورد و در نبردهای ردّه شرکت کرد.[40] به نقل سیف بن عمر، او محافظت از غنایم یرموک را بر عهده داشت.[41]

ابن‌ مسعود در زمان‌ عمر در فتح‌ شام‌ و حِمْص شرکت‌ داشت. همو خبر فتح حمص و خمس غنایم را از سوی ابوعبیده به مدینه آورد.[42] در سال 21ق، همراه‌ عمار که از جانب خلیفه دوم به حکمرانی کوفه منصوب شده بود، برای‌ نظارت‌ بر بیت‌ المال‌ و قضاوت به‌ کوفه‌ فرستاده شد.[43] مدتی نیز در مداین به تعلیم‌ فقه‌ و قرآن‌ پرداخت.[44] گفته‌اند که مقرری سالانه او 6000 درهم بود و سپس به 15000 درهم افزایش یافت.[45] برخی مشاجره میان عمار و او را سبب عزل عمار از حکمرانی کوفه دانسته‌اند.[46]

اختلاف با عثمان

پس از خلافت عثمان، زمینی با دو نهر در عراق به او واگذار شد.[47] هنگامی که عثمان سعد بن ابی‌وقاص را از حکمرانی کوفه عزل کرد و به جای او ولید بن عقبه را برگزید که قرآن او را فاسق نامیده و به پیامبر فرمان داده است که به او اعتماد نکند، ابن‌ مسعود به حکمرانی وی اعتراض کرد. ولید به عثمان نوشت که ابن‌ مسعود مردم را بر ضدّ او تحریک می‌کند.[48] در پی‌ این‌ درگیری‌ و شکایت، عثمان، ابن‌ مسعود را به‌ مدینه‌ فراخواند.[49] هنگامی که وی به مسجد پیامبر رسید، عثمان بر منبر بود. عثمان با دیدن عبدالله، او را به حشره‌ای کثیف تشبیه کرد و پس از اهانت به او دستور داد از مسجد پیامبر بیرونش کنند. غلام عثمان یا عبدالله بن زمعه این فرمان را با خشونت بسیار اجرا کرد؛ به گونه‌ای که دنده‌های ابن‌ مسعود شکست. امام علی(ع) و عایشه به این رفتار عثمان اعتراض کردند.[50]

ابن‌ مسعود درخواست کرد تا برای جهاد با کافران به شام برود؛ اما عثمان به توصیه مروان اجازه نداد او از مدینه بیرون رود؛ با این استدلال که وی هر جا رود، مردم را ضدّ عثمان تحریک خواهد کرد؛ چنانکه در کوفه همین کار را انجام داده بود.[51] به دستور عثمان، مقرری او از بیت المال دو سال قطع شد.[52] اختلاف او با عثمان عوامل دیگر نیز داشت؛ از جمله آن که وی دستور عثمان را در انحصاری شمردن مُصحَف زید بن ثابت، نپذیرفت؛ زیرا او مصحف و قرائت خود را صحیح‌تر از زید می‌دانست و می‌گفت: آنگاه که زید

شماره پشتیبانی برای ارسال اس ام اس : 09054791747