پاورپوینت آيه 95 سوره مائده

ارائه‌ی پاورپوینت آيه 95 سوره مائده – تجربه‌ای خاص و متمایز!

پاورپوینتی حرفه‌ای و متفاوت:

فایل پاورپوینت آيه 95 سوره مائده شامل 111 اسلاید جذاب و کاملاً استاندارد است که برای چاپ یا ارائه در PowerPoint آماده شده‌اند.

ویژگی‌های برجسته فایل پاورپوینت آيه 95 سوره مائده:

• طراحی خلاقانه و حرفه‌ای: فایل پاورپوینت آيه 95 سوره مائده به شما این امکان را می‌دهد که مخاطبان خود را با یک طراحی خیره‌کننده جذب کرده و پیام خود را به بهترین شکل انتقال دهید.
• سادگی در استفاده: اسلایدهای پاورپوینت آيه 95 سوره مائده به گونه‌ای طراحی شده‌اند که استفاده از آن‌ها بسیار آسان باشد و نیاز به تنظیمات اضافی نداشته باشید.
• آماده برای ارائه: تمامی اسلایدهای پاورپوینت آيه 95 سوره مائده با کیفیت بالا و بدون نیاز به ویرایش، آماده استفاده هستند.

کیفیت تضمین‌شده با دقت بالا:

فایل پاورپوینت آيه 95 سوره مائده با رعایت بالاترین استانداردهای طراحی تولید شده است. بدون نقص یا بهم‌ریختگی، تمامی اسلایدها آماده برای یک ارائه بی‌نقص و حرفه‌ای هستند.

نکته مهم:

هرگونه تفاوت احتمالی در توضیحات ممکن است به دلیل نسخه‌های غیررسمی باشد. نسخه اصلی پاورپوینت آيه 95 سوره مائده با دقت و حرفه‌ای تنظیم شده است.

همین حالا فایل پاورپوینت آيه 95 سوره مائده را دانلود کنید و ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید!

---

بخشی از متن پاورپوینت آيه 95 سوره مائده :

محتویات

1 ترجمه های فارسی
2 ترجمه های انگلیسی(English translations)
3 معانی کلمات آیه
4 نزول
5 تفسیر آیه
6 پانویس
7 منابع

ترجمه های فارسی

ای مؤمنان، در حال احرام صید را نکشید و هر کس آن را عمداً کشت مثل آن صید را از جنس چهارپایان، که به مثلیّت آن دو مؤمن عادل حکم کنند، به عنوان هَدْی به کعبه رساند یا چند مسکین را طعام دهد یا معادل آن روزه بدارد، تا بچشد عقوبت مخالفتش را. و خدا از گذشته درگذشت، ولی هر که دیگر بار (به مخالفت) باز گردد خدا از وی انتقام می‌کشد، و خدا مقتدر و انتقام کشنده است.

ای اهل ایمان! در حالی که در احرام [حج یا عمره] هستید، شکار را نکشید. و هر کس از شما عمداً آن را بکشد، کفّاره ای همانند آن از جنس چهارپایانِ [اهلی] بر عهده اوست؛ که [همانند بودن آن را] دو عادل از خودتان گواهی دهند، و به عنوان قربانی به [حریم] کعبه رسد، یا به کفّاره [آن شکار کشته شده معادل قیمت قربانی] به مستمندان طعام دهد، یا برابر تعداد مستمندی که طعام می دهد روزه بگیرد، تا کیفر کار خود را بچشد. خدا از [گناه] کشتن شکارهایی که پیش از این حکم انجام گرفته، درگذشت. و هر که [پس از کفّاره دادن] به شکار کردن بازگردد، خدا از او انتقام می گیرد؛ و خدا توانای شکست ناپذیر و صاحب انتقام است.

اى كسانى كه ایمان آورده‌اید، در حالى كه محرمید شكار را مكشید، و هر كس از شما عمداً آن را بكشد، باید نظیر آنچه كشته است از چهارپایان كفاره‌اى بدهد، كه [نظیر بودنِ‌] آن را دو تن عادل از میان شما تصدیق كنند، و به صورت قربانى به كعبه برسد. یا به كفاره [آن‌] مستمندان را خوراك بدهد، یا معادلش روزه بگیرد، تا سزاى زشتكارى خود را بچشد. خداوند از آنچه در گذشته واقع شده عفو كرده است، و[لى‌] هر كس تكرار كند خدا از او انتقام مى‌گیرد، و خداوند، توانا و صاحب‌انتقام است.

اى كسانى كه ایمان آورده‌اید، هرگاه كه در احرام باشید شكار را مكشید. هر كه صید را به عمد بكشد جزاى او قربانى كردن حیوانى است همانند آنچه كشته است به شرط آنكه دو عادل از شما گواهى دهند و قربانى را به كعبه رساند، یا به كفاره درویشان را طعام دهد، یا برابر آن روزه بگیرد، تا عقوبت كار خود بچشد. از آنچه در گذشته كرده‌اید خدا عفو كرده است، ولى هر كه بدان باز گردد خدا از او انتقام مى‌گیرد، كه خدا پیروزمند و انتقام‌گیرنده است.

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! در حال احرام، شکار نکنید، و هر کس از شما عمداً آن را به قتل برساند، باید کفاره‌ای معادل آن از چهارپایان بدهد؛ کفاره‌ای که دو نفر عادل از شما، معادل بودن آن را تصدیق کنند؛ و به صورت قربانی به (حریم) کعبه برسد؛ یا (به جای قربانی،) اطعام مستمندان کند؛ یا معادل آن، روزه بگیرد، تا کیفر کار خود را بچشد. خداوند گذشته را عفو کرده، ولی هر کس تکرار کند، خدا از او انتقام می‌گیرد؛ و خداوند، توانا و صاحب انتقام است.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

O you who have faith! Do not kill any game when you are in pilgrim sanctity. Should any of you kill it intentionally, its atonement, the counterpart from cattle of what he has killed, as judged by two fair men among you, will be an offering brought to the Ka‘bah, or an atonement by feeding needy persons, or its equivalent in fasting, that he may taste the untoward consequences of his conduct. Allah has excused what is already past; but should anyone resume, Allah shall take vengeance on him, for Allah is all-mighty, avenger.

O you who believe! do not kill game while you are on pilgrimage, and whoever among you shall kill it intentionally, the compensation (of it) is the like of what he killed, from the cattle, as two just persons among you shall judge, as an offering to be brought to the Kaaba or the expiation (of it) is the feeding of the poor or the equivalent of it in fasting, that he may taste the unwholesome result of his deed; Allah has pardoned what is gone by; and whoever returns (to it), Allah will inflict retribution on him; and Allah is Mighty, Lord of Retribution.

O ye who believe! Kill no wild game while ye are on the pilgrimage. Whoso of you killeth it of set purpose he shall pay its forfeit in the equivalent of that which he hath killed, of domestic animals, the judge to be two men among you known for justice, (the forfeit) to be brought as an offering to the Ka”bah; or, for expiation, he shall feed poor persons, or the equivalent thereof in fasting, that he may taste the evil consequences of his deed. Allah forgiveth whatever (of this kind) may have happened in the past, but whoso relapseth, Allah will take retribution from him. Allah is Mighty, Able to Requite (the wrong).

O ye who believe! Kill not game while in the sacred precincts or in pilgrim garb. If any of you doth so intentionally, the compensation is an offering, brought to the Ka”ba, of a domestic animal equivalent to the one he killed, as adjudged by two just men among you; or by way of atonement, the feeding of the indigent; or its equivalent in fasts: that he may taste of the penalty of his deed. Allah forgives what is past: for repetition Allah will exact from him the penalty. For Allah is Exalted, and Lord of Retribution.

معانی کلمات آیه

حرم: (بر وزن شتر) جمع محرم و آن كسى كه در حال احرام است. (مائده/ 1)

متعمّد: عمد: قصد. عامد و متعمد: كسى كه كار را دانسته و از روى عمد انجام دهد.

نعم: (بر وزن شرف) چهارپایان، مراد گاو، گوسفند و شتر است. (انعام ثلاثه) این كلمه جمع است و از لفظ خودش مفرد ندارد.

هدیا: هدى: قربانى مكه. در جاهاى دیگر اضحیه گویند.

عدل: برابرى. برابر. در اینجا معناى دوم مراد است.

لیذوق: ذوق: چشیدن. «لیذوق» تا بچشد.

وبال: كیفر و عذاب. وبل: شدت. وبال: كیفر و عقوبتى است كه بر انسان سنگین و سخت است.

سلف: (بر وزن شرف) گذشته و گذشتن. مصدر و اسم هر دو آمده است.[1]

نزول

محل نزول:

این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [2]

شأن نزول:

این آیه در شأن ابوالیسر نازل شد. نام وى عمرو بن مالك الانصارى بود و در سال حدیبیه محرم بود و به گورخرى رسید و آن را شكار كرد و با نیزه‌اى او را افكند و بكشت سپس این آیه نازل گردید[3].[4]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَقْتُلُوا الصَّیْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ وَ مَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّداً فَجَزاءٌ مِثْلُ ما قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ یَحْكُمُ بِهِ ذَوا عَدْلٍ مِنْكُمْ هَدْیاً بالِغَ الْكَعْبَهِ أَوْ كَفَّارَهٌ طَعامُ مَساكِینَ أَوْ عَدْلُ ذلِكَ صِیاماً لِیَذُوقَ وَبالَ أَمْرِهِ عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ وَ مَنْ عادَ فَیَنْتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ وَ اللَّهُ عَزِیزٌ ذُو انْتِقامٍ «95»

جلد 2 – صفحه 373

اى كسانى كه ایمان آورده‌اید! در حال احرام، شكار را نكشید، و هر كس از شما به عمد، شكارى را بكشد، كیفر و كفّاره‌اش كشتن نظیر آن حیوان از چهارپایان است كه (به این نظیر بودن) دو شاهد عادل از میان خودتان حكم كنند. (این حیوان قربانى) هدیه‌اى است كه به كعبه برسد (وآنجا ذبح شود) یا (به جاى قربانى) براى جبران آن (به شصت) فقیر طعام بدهد یا برابر آن روزه بگیرد. (این كفّاره‌هاى سه‌گانه) براى آن است كه جزاى كار خود را بچشد. خداوند از گذشته‌ى شما (كه قانون كفّاره نیامده بود) گذشت و هر كس این كار را تكرار كند، خداوند از او انتقام مى‌گیرد، و خداوند، شكست‌ناپذیر و انتقام گیرنده است.

نکته ها

كلمه‌ى‌ «حُرُمٌ» به معناى كسى است كه براى حج یا عمره، مُحرم شده است.

كلمه‌ى «نعم» كه جمع آن «انعام» است، به شتر، گاو و گوسفند گفته مى‌شود.

كلمه‌ى «مسكین» از «سكن»، به كسى گفته مى‌شود كه به خاطر تهى‌دستى و فقر، از مسكن خود خارج نمى‌شود وبه اصطلاح فقر او را از پا در آورده و خانه‌نشین كرده است.

امام صادق علیه السلام فرمود: «كفّاره‌ى شترمرغ، شتر و كفّاره‌ى الاغ وحشى، گاو و كفّاره‌ى آهو، گوسفند و كفّاره‌ى گاو وحشى، گاو اهلى است». «1»

پیام ها

1- امنیّت در حال احرام، حتّى براى حیوانات نیز باید حفظ شود. «لا تَقْتُلُوا الصَّیْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ»

2- فلسفه‌ى حلال و حرام بودن، همیشه ذاتى و مربوط به خود موارد نیست، بلكه‌

«1». تهذیب ج 5، ص 341. نورالثقلین، ج 1، ص 673. براى توضیح بیشتر در مورد كفّاره‌ى شكار و احكام و خصوصیّات آن، به كتب فقهى و توضیح المسائل مراجعه شود.

جلد 2 – صفحه 374

گاهى به اقتضاى شرایط زمانى و مكانى است، پس زمان و مكان، تاریخ و جغرافیا، در حكم الهى تأثیر دارد. «وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ»

3- اسلام براى حالات خاص، دستورات ویژه‌اى دارد. «وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ»

4- قوانین اسلام براى همه است. «وَ مَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ»

5- خطرناكتر از خود تخلّف (عمل خلاف)، انگیزه و هدف و سوء قصد آگاهانه است. «مَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّداً»

6- كیفر، باید عادلانه باشد. «مِثْلُ ما قَتَلَ»

7- اسلام به هر مناسبتى به مسئله‌ى گرسنگان و فقرزدایى توجّه دارد. «طَعامُ مِسْكِینٍ»

8- حیواناتى كه در مكّه ذبح مى‌شوند، هدیه هستند. «هَدْیاً بالِغَ الْكَعْبَهِ»

9- دست مجرم را در انتخاب نوع جریمه (قربانى، اطعام، روزه) باز بگذاریم و شرایط مالى و توان جسمى او را نادیده نگیریم. فَجَزاءٌ مِثْلُ ما قَتَلَ‌ … أَوْ عَدْلُ ذلِكَ صِیاماً

10- كیفر قانون‌شكنى به قدرى سنگین است كه اطعام شصت فقیر یا گرفتن شصت روزه تنها گوشه‌اى از آن است، نه تمام آن. «لِیَذُوقَ»

11- اجراى قوانین، پس از ابلاغ رسمى آنهاست. «عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ» قانون موارد قبلى را شامل نمى‌شود.

12- در تكرار شكار، علاوه بر جریمه، انتقام و قهر الهى نیز وجود دارد. «وَ مَنْ عادَ فَیَنْتَقِمُ اللَّهُ»

13- اصرار بر گناه و تكرار آن، بسیار خطرناك وعقوبت سختى در پى دارد. «وَ مَنْ عادَ فَیَنْتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ وَ اللَّهُ عَزِیزٌ ذُو انْتِقامٍ»

14- تهدیدات الهى را جدّى بگیریم. فَیَنْتَقِمُ اللَّهُ‌ … عَزِیزٌ ذُو انْتِقامٍ‌

تفسیر نور(10جلدى)، ج‌2، ص: 375

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَقْتُلُوا الصَّیْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ وَ مَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّداً فَجَزاءٌ مِثْلُ ما قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ یَحْكُمُ بِهِ ذَوا عَدْلٍ مِنْكُمْ هَدْیاً بالِغَ الْكَعْبَهِ أَوْ كَفَّارَهٌ طَعامُ مَساكِینَ أَوْ عَدْلُ ذلِكَ صِیاماً لِیَذُوقَ وَبالَ أَمْرِهِ عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ وَ مَنْ عادَ فَیَنْتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ وَ اللَّهُ عَزِیزٌ ذُو انْتِقامٍ (95)

بعد از آن در ذكر عقوبت دنیویه تعدى از حكم مذكور مى‌فرماید:

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا: اى كسانى كه ایمان آورده‌اید لا تَقْتُلُوا الصَّیْدَ:

مكشید حیوان برى را كه وحشى مأكول اللحم و غیر آن، مگر آنچه خارج شده به دلیل. وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ‌: و حال آنكه شما احرام گیرندگان باشید به حج یا به عمره.

در تهذیب از حضرت صادق علیه السّلام مروى است وقتى محرم شدى پس‌

تفسیر اثنا عشرى، ج‌3، ص: 181

بپرهیز كشتن جنبنده را تماما إلّا افعى و عقرب و موش. «1» اما موش، پس آن مى‌درد مشك آب را و ویران كند خانه را، و اما عقرب، پس بدرستى كه پیغمبر خدا كشید دستش را به سنگ، گزید او را عقربى؛ فرمود لعنت كند تو را خدا كه وانگذارى خوب و نه بدى را. و مار هر گاه اراده تو كند پس بكش او را، و اگر قصد تو نكرد قصد او نكن. و سگ و گرگ هر گاه قصد تو كنند بكش هر دو را، و اگر قصد تو نكرد قصد او نكن. و سگ سیاه هار، پس بكش او را در هر حال، و بأسى نیست به رمى غراب‌ «2» و حدئه‌ «3» بر پشت شتر خود وَ مَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّداً: و هر كه بكشد آنصید را از شما به عمد، یعنى داند كه محرم و قتل صید بر او حرام است. مراد ابو البشر است كه در عام حدیبیه حمار وحشى را به نیزه كشت عمدا و الا هر محرمى كه صید بكشد از روى عمد و خطا فَجَزاءٌ مِثْلُ ما قَتَلَ‌: پس بر او واجب است جزائى كه مانند آن چیزى باشد كه كشته است، یعنى فدا دهند مانند صید خود مِنَ النَّعَمِ‌: از چهار پایان یعنى شتر و گاو و گوسفند یَحْكُمُ بِهِ ذَوا عَدْلٍ مِنْكُمْ‌: جزا و فدائى كه حكم بدان كنند دو صاحب عدل از اهل ملت شما، یعنى دو مرد مسلمان كه عادل باشند و عارف، بگویند مماثل مقتول از چهار پا كدام است. در تهذیب از حضرت باقر علیه السّلام فرمود:

«عدل» رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و امام بعد از او باشد، حكم مى‌كند به آن، و اوست صاحب عدل. چون دانستى آنچه حكم فرموده به آن رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و امام، پس كافى است براى تو و سؤال نكن از آن. «4» هَدْیاً بالِغَ الْكَعْبَهِ: در حالتى كه آن جزا قربانى باشد رسنده به كعبه، یعنى به حرم برند و آنجا ذبح كنند. حضرت صادق علیه السّلام فرمود: كسى كه واجب شد

«1» تهذیب الاحكام، شیخ طوسى، جلد 5، صفحه 365، حدیث 186- فروع كافى، جلد 4، كتاب الحجّ، صفحه 363، حدیث 2 (روایتى كه مؤلّف در متن آورده است، با حدیث كافى منطبق است و با حدیث تهذیب تفاوت مختصرى دارد.)

«2» غراب كلاغ و زاغ را گویند.

«3» حدئه: زغن (از پرندگان شكارى)

«4» تفسیر صافى، جلد 2، صفحه 88 (بنقل از تهذیب)

تفسیر اثنا عشرى، ج‌3، ص: 182

بر او فداى صید در حالت احرام، اگر حاج باشد، نحر كند آن را به منى؛ و اگر معتمر باشد نحر كند به مكه مقابل كعبه. «1» أَوْ كَفَّارَهٌ طَعامُ مَساكِینَ‌: و واجب است بر او كفاره‌اى كه طعام دادن فقراء است تا بپوشد و رفع كند گناه او را.

اصحاب ما گفته‌اند اگر محرم قتل چهارپا كند «شتر» بر او واجب است، و اگر عاجز شد قیمت آن را گندم خریده، شصت مسكین را طعام دهد هر یك را مدى.

و اگر تمام آنها را وفا نكند مجزى است و در صورت زیاده، زاید بر شصت واجب نیست، بلكه زاید متعلق به اوست. أَوْ عَدْلُ ذلِكَ صِیاماً: یا برابر و مساوى آن اطعام روزه داشتن. در كافى- سؤال شد از حضرت صادق علیه السّلام محرمى كه صید چهار پا یا الاغ وحشى نماید. فرمود: بر او است شتر.

اگر قادر نبود اطعام شصت مسكین و با عدم قدرت روزه هیجده روز. و سؤال از صید گاو. فرمود: بر او است گاو، اگر قادر نبود اطعام سى فقیر، و الّا نه روز روزه. عرض شد صید آهو. فرمود: بر اوست گوسفند، و الّا با عدم قدرت، اطعام ده فقیر، و با عدم قدرت بر آن سه روز روزه. «2» لِیَذُوقَ وَبالَ أَمْرِهِ‌: این جزاى مثل صید یا اطعام یا صیام به جهت آنست كه تا بچشد سختى و وبال و سنگینى كار خود را، چه آن مزیت شدت تكلیف است بسبب خروج او از طاعت. عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ‌: عفو فرمود خداى تعالى از آنچه گذشته كه محرم، قتل صید مى‌كرده در جاهلیت. وَ مَنْ عادَ فَیَنْتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ‌: و هر كه باز گردد به مثل این عمل، پس انتقام كشد خداى تعالى از او. وَ اللَّهُ عَزِیزٌ ذُو انْتِقامٍ‌: خداى متعال غالب است در حكم خود، صاحب انتقام از كسى كه اصرار مى‌كند در معصیت به قدر استحقاق، و جزاى اعمال ایشان.

«1» تهذیب، جلد 5، صفحه 373، حدیث 212.

«2» فروع كافى، جلد 4، كتاب الحجّ، صفحه 385، حدیث اوّل.

تفسیر اثنا عشرى، ج‌3، ص: 183

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَقْتُلُوا الصَّیْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ وَ مَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّداً فَجَزاءٌ مِثْلُ ما قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ یَحْكُمُ بِهِ ذَوا عَدْلٍ مِنْكُمْ هَدْیاً بالِغَ الْكَعْبَهِ أَوْ كَفَّارَهٌ طَعامُ مَساكِینَ أَوْ عَدْلُ ذلِكَ صِیاماً لِیَذُوقَ وَبالَ أَمْرِهِ عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ وَ مَنْ عادَ فَیَنْتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ وَ اللَّهُ عَزِیزٌ ذُو انْتِقامٍ (95)

ترجمه‌

اى كسانیكه ایمان آوردید نكشید شكار را با آنكه شما محرم باشید و كسیكه بكشد آنرا از شما عمدا پس جزائى است مانند آنچه كشته باشد از شتر و گاو و گوسفند كه حكم كند بآندو نفر داراى عدالت از شما در حالیكه قربانى و اصل بكعبه باشد یا كفاره‌ئى است خوراك مسكینان یا برابر آن روزه تا بچشد نتیجه بد كارش را عفو فرمود خدا از آنچه گذشت و كسیكه بازگشت كند پس انتقام میكشد خدا از او و خدا قوىّ صاحب انتقام است.

جلد 2 صفحه 271

ت

شماره پشتیبانی برای ارسال اس ام اس : 09054791747