پاورپوینت آيه 8 زمر

ارائه‌ی پاورپوینت آيه 8 زمر – تجربه‌ای خاص و متمایز!

پاورپوینتی حرفه‌ای و متفاوت:

فایل پاورپوینت آيه 8 زمر شامل 82 اسلاید جذاب و کاملاً استاندارد است که برای چاپ یا ارائه در PowerPoint آماده شده‌اند.

ویژگی‌های برجسته فایل پاورپوینت آيه 8 زمر:

• طراحی خلاقانه و حرفه‌ای: فایل پاورپوینت آيه 8 زمر به شما این امکان را می‌دهد که مخاطبان خود را با یک طراحی خیره‌کننده جذب کرده و پیام خود را به بهترین شکل انتقال دهید.
• سادگی در استفاده: اسلایدهای پاورپوینت آيه 8 زمر به گونه‌ای طراحی شده‌اند که استفاده از آن‌ها بسیار آسان باشد و نیاز به تنظیمات اضافی نداشته باشید.
• آماده برای ارائه: تمامی اسلایدهای پاورپوینت آيه 8 زمر با کیفیت بالا و بدون نیاز به ویرایش، آماده استفاده هستند.

کیفیت تضمین‌شده با دقت بالا:

فایل پاورپوینت آيه 8 زمر با رعایت بالاترین استانداردهای طراحی تولید شده است. بدون نقص یا بهم‌ریختگی، تمامی اسلایدها آماده برای یک ارائه بی‌نقص و حرفه‌ای هستند.

نکته مهم:

هرگونه تفاوت احتمالی در توضیحات ممکن است به دلیل نسخه‌های غیررسمی باشد. نسخه اصلی پاورپوینت آيه 8 زمر با دقت و حرفه‌ای تنظیم شده است.

همین حالا فایل پاورپوینت آيه 8 زمر را دانلود کنید و ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید!

---

بخشی از متن پاورپوینت آيه 8 زمر :

محتویات

1 ترجمه های فارسی
2 ترجمه های انگلیسی(English translations)
3 معانی کلمات آیه
4 نزول
5 تفسیر آیه
6 پانویس
7 منابع

ترجمه های فارسی

و (بی چاره) انسان را هر گاه فقر و مصیبت و رنجی پیش آید در آن حال به دعا و توبه و انابه به درگاه خدای خود رود و چون نعمت و ثروتی از سوی خود به او عطا کند خدایی را که از این پیش می‌خواند به کلی فراموش سازد و برای خدای یکتا شریک و همتاهایی قرار دهد تا (خلق را) از راه خدا گمراه سازد. بگو: (ای نگون بخت) اندکی به کفر (و عصیان) لذّت و آسایش جو، که عاقبت از اهل آتش دوزخ خواهی بود.

و چون به انسان آسیبی رسد، پروردگارش را در حال بازگشت به سوی او [برای برطرف شدن آسیبش] می خواند، سپس چون او را [برای رهایی از آن آسیب] نعمتی از جانب خود عطا کند، آن آسیب را که پیش تر برای برطرف شدنش دعا می کرد، فراموش می کند و دوباره برای خدا همتایانی قرار می دهد تا [مردم را] از راه خدا گمراه کند. بگو: اندک زمانی از کفر خود برخوردار باش، بی تردید تو از اهل آتشی.

و چون به انسان آسیبى رسد، پروردگارش را -در حالى كه به سوى او بازگشت‌كننده است- مى‌خواند؛ سپس چون او را از جانب خود نعمتى عطا كند، آن [مصیبتى‌] را كه در رفع آن پیشتر به درگاه او دعا مى‌كرد، فراموش مى‌نماید و براى خدا همتایانى قرار مى‌دهد تا [خود و دیگران را] از راه او گمراه گرداند. بگو: «به كفرت اندكى برخوردار شو كه تو از اهل آتشى.»

چون به آدمى گزندى برسد، به پروردگارش روى مى‌آورد و او را مى‌خواند. آنگاه چون به او نعمتى بخشد، همه آن دعاها را كه پیش از این كرده بود از یاد مى‌برد و براى خدا همتایانى قرار مى‌دهد تا مردم را از طریق او گمراه كنند. بگو: اندكى از كفرت بهره‌مند شو، كه تو از دوزخیان خواهى بود.

هنگامی که انسان را زیانی رسد، پروردگار خود را می‌خواند و بسوی او باز می گردد؛ امّا هنگامی که نعمتی از خود به او عطا کند، آنچه را به خاطر آن قبلاً خدا را می خواند از یاد می‌برد و برای خداوند همتایانی قرارمی‌دهد تا مردم را از راه او منحرف سازد؛ بگو: «چند روزی از کفرت بهره‌گیر که از دوزخیانی!»

ترجمه های انگلیسی(English translations)

When distress befalls man, he supplicates his Lord, turning to Him penitently. Then, when He grants him a blessing from Himself, he forgets that for which he had supplicated Him earlier and sets up equals to Allah, that he may lead [people] astray from His way. Say, ‘Revel in your ingratitude for a while. Indeed you are among the inmates of the Fire.’

And when distress afflicts a man he calls upon his Lord turning to Him frequently; then when He makes him possess a favor from Him, he forgets that for which he called upon Him before, and sets up rivals to Allah that he may cause (men) to stray off from His path. Say: Enjoy yourself in your ungratefulness a little, surely you are of the inmates of the fire.

And when some hurt toucheth man, he crieth unto his Lord, turning unto Him (repentant). Then, when He granteth him a boon from Him he forgetteth that for which he cried unto Him before, and setteth up rivals to Allah that he may beguile (men) from his way. Say (O Muhammad, unto such an one): Take pleasure in thy disbelief a while. Lo! thou art of the owners of the Fire.

When some trouble toucheth man, he crieth unto his Lord, turning to Him in repentance: but when He bestoweth a favour upon him as from Himself, (man) doth forget what he cried and prayed for before, and he doth set up rivals unto Allah, thus misleading others from Allah”s Path. Say, “Enjoy thy blasphemy for a little while: verily thou art (one) of the Companions of the Fire!”

معانی کلمات آیه

ضر: (بضم اول) بد حالى. «الضر: سوء الحال» راغب مى‏‌گوید: خواه در نفس باشد مانند فقد علم و عفت یا در بدن مانند نقض عضو (یا مرض) یا در حال، مانند كمى مال و جاه.
خوله: خول (بر وزن شرف) عطیه، در قاموس و اقرب، عطیه خداى گفته است. «خوله» به او نعمت عطا كرد.[1]

نزول

محمد بن یعقوب کلینى بعد از چهار واسطه از عمار الساباطى نقل کند که گوید از امام صادق علیه‌السلام شنیدم که می‌فرمود این آیه درباره ابوالفصیل نازل شده که پیامبر را ساحر می‌خواند و وقتى که بدى و ناگوارى به وى رخ می‌داد به حال توبه به سوى خداوند روى مى آورد و هنگامى که در خوشى و کامروائى قرار می‌گرفت توبه و انابه را فراموش می‌نمود و سحر و جادو را به رسول خدا صلى الله علیه و آله نسبت می‌داد.[2]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)

وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنِیباً إِلَیْهِ ثُمَّ إِذا خَوَّلَهُ نِعْمَهً مِنْهُ نَسِیَ ما كانَ یَدْعُوا إِلَیْهِ مِنْ قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَنْداداً لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِیلًا إِنَّكَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ «8»

و هرگاه به انسان آسیبى رسد پروردگارش را مى‌خواند در حالى كه (با توبه) به سوى او بازگشته است. امّا همین كه خداوند از جانب خویش نعمت بزرگى به او دهد آن چه را (به خاطر رفع آن) قبلًا خدا را مى‌خواند، فراموش مى‌كند و براى خداوند همتایانى قرار مى‌دهد تا (خود و دیگران را) از راه او منحرف سازد. بگو: «مدّت كمى را با كفر خود كامیاب باش كه تو بدون شك از دوزخیانى».

نکته ها

«ضُرٌّ» به معناى هر گونه آسیب و ضرر است. «خَوَّلَهُ» به معناى عطاى بزرگ است.

«منیب» یا از «نوبه» است، یعنى انسان نوبت به نوبت به خدا توجّه مى‌كند، یا از «ناب» به معناى انقطاع است، یعنى انسان در بست به او توجّه مى‌كند كه ظاهراً همین معناى دوم مراد است.

در آیات قبل، خداشناسى از طریق آفریده‌ها مطرح بود و در این آیه توجّه به خدا از طریق فطرت و درون مطرح است.

پیام ها

1- قرآن از توجّه‌هاى موسمى و موضعى انسان كه به هنگام اضطرار پیش مى‌آید و بعد فراموش مى‌شود، انتقاد مى‌كند. «إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعا»

2- انسان كم ظرفیّت است و در اولین برخورد با سختى‌ها، فریاد مى‌زند. «مَسَّ»

3- مشكلات، عامل بیدارى و بازگشت به فطرت است. «ضُرٌّ دَعا» (گرفتارى‌ها انسان را به توبه و دعا وادار مى‌كند).

4- دعاى خالصانه سبب برطرف شدن ناگوارى‌هاست. مُنِیباً إِلَیْهِ‌ … خَوَّلَهُ نِعْمَهً

جلد 8 – صفحه 149

5- ضررها از او نیست، ولى نعمت‌ها از اوست. «نِعْمَهً مِنْهُ»

6- رفاه، مایه‌ى غفلت و فراموشى است. «نِعْمَهً- نَسِیَ»

7- انسان‌هاى كم ظرفیّت به هنگام رفاه، مشكلات قبلى خود را فراموش مى‌كنند.

«نَسِیَ ما كانَ یَدْعُوا إِلَیْهِ»

8- غفلت از یاد خدا، مایه‌ى شرك است و كسى كه بخاطر رفاه خدا را فراموش كرد، به سراغ غیر او مى‌رود. نَسِیَ‌ … جَعَلَ لِلَّهِ أَنْداداً

9- شرك انسان، گسترده است و هر روز به چیزى دل مى‌بندد. «أَنْداداً»

10- توجّه انسان به غیر خدا، دیگران را نیز به اشتباه و گمراهى مى‌اندازد.

«لِیُضِلَّ»

11- انحراف انسان گام به گام است. اوّل: نسیان‌ «نَسِیَ» دوّم: شرك‌ «جَعَلَ لِلَّهِ أَنْداداً» سوّم: منحرف كردن دیگران‌ «لِیُضِلَّ»

12- هر كامیابى نشانه‌ى محبوبیّت نیست. «تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ»

13- مشرك كافر است. جَعَلَ لِلَّهِ أَنْداداً … تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ‌

14- كامیابى‌هاى دنیا نسبت به آخرت كم است. تَمَتَّعْ‌ … قَلِیلًا

15- مجازات كفران و كفر، قرین شدن با دوزخیان است. «إِنَّكَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنِیباً إِلَیْهِ ثُمَّ إِذا خَوَّلَهُ نِعْمَهً مِنْهُ نَسِیَ ما كانَ یَدْعُوا إِلَیْهِ مِنْ قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَنْداداً لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِیلاً إِنَّكَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ «8»

وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ‌: و هرگاه رسید آدمى را، ضُرٌّ: ضررى از مرض و قحطى و شدت و غیر آن از اقسام بلیت، دَعا رَبَّهُ‌: بخواند پروردگار خود را، مُنِیباً إِلَیْهِ‌: در حالتى كه بازگردنده است بسوى او و استعانت جوینده بدرگاه او و ترك كننده عبادت غیر او، ثُمَّ إِذا خَوَّلَهُ نِعْمَهً مِنْهُ‌: پس چون عطا فرمود خداى تعالى او را نعمتى از نزد خود، یعنى آن نقمت را به نعمت بدل نمود، او مشعوف و مغرور آن نعمت شده، و نَسِیَ ما كانَ‌: فراموش گرداند آن بلیه و ضرر را كه، یَدْعُوا إِلَیْهِ مِنْ قَبْلُ‌: مى‌خواند خداى را براى كشف و دفع آن پیش از وصول این نعمت، وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَنْداداً: و قرار داد براى خدا همتایان، یعنى بتان را شریك او گردانید در عبادت، لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِهِ‌: تا گمراه گرداند مردمان را از راه خدا كه دین اسلام‌

جلد 11 – صفحه 224

است. قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِیلًا: بگو اى پیغمبر این كافران و جاحدان را برخوردار و بهره‌ور باش به كفر خود زمان كمى كه مدت عمر باشد و عن قریب این نعمت زوال یابد، إِنَّكَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ: بدرستى كه تو از ملازمان آتش جهنم خواهى بود.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَهٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها وَ أَنْزَلَ لَكُمْ مِنَ الْأَنْعامِ ثَمانِیَهَ أَزْواجٍ یَخْلُقُكُمْ فِی بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ فِی ظُلُماتٍ ثَلاثٍ ذلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ «6» إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنْكُمْ وَ لا یَرْضى‌ لِعِبادِهِ الْكُفْرَ وَ إِنْ تَشْكُرُوا یَرْضَهُ لَكُمْ وَ لا تَزِرُ وازِرَهٌ وِزْرَ أُخْرى‌ ثُمَّ إِلى‌ رَبِّكُمْ مَرْجِعُكُمْ فَیُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ «7» وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنِیباً إِلَیْهِ ثُمَّ إِذا خَوَّلَهُ نِعْمَهً مِنْهُ نَسِیَ ما كانَ یَدْعُوا إِلَیْهِ مِنْ قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَنْداداً لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِیلاً إِنَّكَ مِنْ أَصْحابِ النَّارِ «8» أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّیْلِ ساجِداً وَ قائِماً یَحْذَرُ الْآخِرَهَ وَ یَرْجُوا رَحْمَهَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَ الَّذِینَ لا یَعْلَمُونَ إِنَّما یَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ «9» قُلْ یا عِبادِ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّكُمْ لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا فِی هذِهِ الدُّنْیا حَسَنَهٌ وَ أَرْضُ اللَّهِ واسِعَهٌ إِنَّما یُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیْرِ حِسابٍ «10»

ترجمه‌

آفرید شما را از یك تن پس آفرید از او زنش را و ایجاد كرد براى شما از چهارپایان هشت جفت مى‌آفریند شما را در شكمهاى مادرانتان آفریدنى بعد از آفریدنى در تاریكیهاى سه گانه اینست خداوند پروردگار شما مر او را است پادشاهى نیست خدائى جز او پس كجا برگردانده میشوید

اگر نا سپاسى‌

جلد 4 صفحه 485

كنید پس همانا خدا بى‌نیاز است از شما و نمى‌پسندد براى بندگان خود ناسپاسى را و اگر شكر كنید مى‌پسندد آنرا براى شما و برنمیدارد بردارنده بار گرانى بار گران دیگرى را پس بسوى پروردگار شما است بازگشت شما پس خبر میدهد شما را بآنچه كه میكردید همانا او دانا است بآنچه در سینه‌ها است‌

و چون برسد بانسان بدحالى و گزندى میخواند پروردگارش را بازگشت كنان بسوى او پس چون ببخشد باو نعمتى از خود فراموش میكند آنچه را كه بود میخواند براى دفع آن از پیش و قرار میدهد براى خدا همتایانى تا گمراه كند از راه او بگو برخوردار باش بكفر خود اندكى همانا تو از اهل آتشى‌

آیا كسیكه او عبادت كننده است در اوقات شب سجده‌كنان و ایستاده بیم دارد از سراى آخرت و امید دارد رحمت پروردگار خود را بگو آیا یكسانند آنانكه میدانند و آنها كه نمیدانند جز این نیست كه پند میگیرند خردمندان‌

بگو اى بندگان من كه گرویدید بترسید از پروردگارتان براى آنانكه نیكى كردند در این جهان نیكى است و زمین خدا وسیع است جز این نیست كه تمام داده میشود به صبر كنندگان پاداششان بیشمار.

تفسیر

خداوند منّان در مقام بیان قدرت و نعمت خود میفرماید كه خلق فرمود ش

شماره پشتیبانی برای ارسال اس ام اس : 09054791747